In Gent woedt een hevig debat over het huidige mobiliteitsbeleid, waarbij vooral de wijkmobiliteitsplannen centraal staan.
Terwijl sommige bewoners tevreden zijn met de toegenomen rust en ruimte voor fietsers en voetgangers, klinkt er aan de andere kant steeds meer kritiek. Tegenstanders wijzen op nieuwe gevaarlijke verkeerssituaties, langere reistijden en groeiende files, wat voor velen een bron van frustratie is. Daarnaast komt uit de gesprekken naar voren dat de stad volgens de critici onvoldoende luistert naar de zorgen van de inwoners, wat de polarisatie alleen maar verder in de hand werkt.
De wijkmobiliteitsplannen, ingevoerd in onder andere Oud Gentbrugge, Sint-Amandsberg en Zwijnaarde, hebben veel veranderingen gebracht. Waar fietsers en voetgangers nu meer ruimte krijgen in bepaalde straten, voelen autobestuurders zich benadeeld. Het creëren van verkeersluwe zones zorgt ervoor dat automobilisten langere omwegen moeten maken, wat tot meer verkeersdrukte leidt op de toegestane routes. Een groot deel van de bewoners die tegen de plannen zijn, benadrukken dat de plannen in de praktijk niet werken zoals bedoeld. Ze zien liever dat de stad flexibeler is en openstaat voor aanpassingen.
emotioneel
Mobiliteit is in Gent al lange tijd een emotioneel beladen thema. Inwoners voelen zich direct betrokken omdat het hen dagelijks raakt. Het is dan ook geen verrassing dat het mobiliteitsbeleid een centraal onderwerp is geworden in de aanloop naar de verkiezingen. Mathias De Clercq van Open VLD leidt de huidige coalitie, die bestaat uit Open VLD, Groen, Vooruit en CD&V. Met name Groen, vertegenwoordigd door schepenen Filip Watteeuw en Hafsa El-Bazioui, heeft het afgelopen decennium stevig ingezet op een duurzamer mobiliteitsbeleid, maar deze koers is niet zonder controverse.
Tegenstanders verwijten het stadsbestuur dat er te weinig overleg is geweest met de bewoners tijdens het uitrollen van de plannen. “Het is alsof Gent een kant op wordt geduwd zonder dat er naar de bezwaren van de inwoners wordt geluisterd,” zegt een boze buurtbewoner uit Zwijnaarde. Hij benadrukt dat er gevaarlijke situaties zijn ontstaan omdat sommige automobilisten andere, minder veilige routes kiezen om hun bestemming sneller te bereiken. “Het duurt nu twee keer zo lang om naar mijn werk te rijden, en de nieuwe routes voelen helemaal niet veilig aan.” Dergelijke geluiden worden steeds luider en dwingen het stadsbestuur tot heroverweging van enkele plannen.
Naast de mobiliteitsplannen wordt er ook geïnvesteerd in verbeterde fiets- en voetgangersinfrastructuur. Veel Gentenaars zien deze ontwikkelingen als een positieve stap richting een moderne stad die voorbereid is op de toekomst. Aan de andere kant zijn er deelgemeenten waar de geplande projecten zijn uitgesteld, wat sommigen zien als een teken van zwakke planning of politieke druk.
Toch zijn er ook veel voorstanders die erop wijzen dat de veranderingen noodzakelijk zijn voor een duurzamere toekomst. We kunnen niet blijven hangen in een auto-afhankelijke samenleving. De maatregelen die werden genomen, zijn gericht op het verbeteren van de leefbaarheid van de stad op lange termijn. We moeten vaak de ongemakken op korte termijn accepteren om op lange termijn te kunnen genieten van een groenere, veiligere stad.
discussie
De discussie over mobiliteit komt op een politiek gevoelig moment. Ook in Gent zijn de verkiezingen in aantocht, en naast mobiliteit staan betaalbaar wonen en het al dan niet besturen mét of zonder Groen centraal in de politieke debatten. De huidige coalitie heeft belangrijke vooruitgang geboekt, zoals de toezegging van de Vlaamse regering om 800 miljoen euro te investeren in de ondertunneling van grote verkeersknooppunten en nieuwe tramlijnen. De verplaatsing van de stadsring en de aanleg van de Verapazbrug zijn enkele van de grote projecten die momenteel in uitvoering zijn.
Het is duidelijk dat de toekomst van het mobiliteitsbeleid in Gent een belangrijk discussiepunt blijft, zowel onder de inwoners als in de politieke arena. Of de huidige coalitie haar koers kan aanhouden, hangt deels af van hoe goed ze kan inspelen op de zorgen van de burgers. Mathias De Clercq en zijn team zullen in de aanloop naar de verkiezingen moeten aantonen dat ze niet alleen oog hebben voor de lange termijn, maar ook luisteren naar de kortetermijnproblemen waar inwoners dagelijks mee te maken hebben. Flexibiliteit en openheid voor aanpassingen lijken essentieel te zijn om de onvrede weg te nemen.
Wanneer komt er een alternatief voor de brokkelbrug aan de E17 in Gentbrugge?
De politieke arena in Gent maakt zich op voor een spannende strijd, waarin burgemeester Mathias De Clercq zijn ambitie om een tweede termijn te verzekeren duidelijk naar voren brengt. Hij trekt de lijst Voor Gent, een nieuwe politieke beweging die een samenwerking is tussen liberalen, socialisten en onafhankelijken. Deze formatie, die geen klassiek kartel maar een echte politieke beweging wil zijn, heeft als doel de grootste partij in Gent te worden en daarmee Groen, de huidige sterke speler in het Gentse politieke landschap, te overtreffen. De beweging zal ook als één fractie zetelen in de gemeenteraad.
Voor de socialisten is Astrid De Bruycker, een prominente figuur binnen Vooruit, de kopvrouw op de lijst. Een opmerkelijke terugkeer naar de Gentse politiek is die van Freya Van den Bossche, voormalig minister en een bekende naam binnen de socialistische partij. Met deze stevige namen wil Voor Gent een krachtig alternatief bieden voor de huidige coalitie, waarin Groen een dominante rol speelt.
mogelijke coalities
Hoewel De Clercq zelf voorzichtig blijft in zijn uitspraken over mogelijke coalities na de verkiezingen, lijken zijn intenties duidelijk. Mocht hij slagen in zijn opzet, zou hij Groen kunnen buitenspel zetten en op zoek kunnen gaan naar steun bij partijen zoals N-VA en/of CD&V. Toch benadrukt De Clercq dat de inhoud voorop staat: “Voor ons telt maar één ding en dat is de inhoud. Welk verhaal is het beste voor onze stad en met wie kunnen we dat schrijven? Gent is een progressieve stad en dat moet absoluut zo blijven.”
De kans dat Groen groter wordt dan Voor Gent, wordt door velen als klein beschouwd, maar is niet onbestaande. Groen, met schepenen Filip Watteeuw en Hafsa El-Bazioui aan het roer, heeft in het verleden bewezen een sterke achterban te hebben in Gent. Hun groene en progressieve beleid, met een focus op duurzaamheid en mobiliteit, heeft veel aanhang, maar ook aanzienlijke weerstand opgeroepen bij delen van de bevolking. Deze verdeeldheid maakt de uitkomst van de verkiezingen onzeker.
Een andere opvallende nieuwkomer in het Gentse politieke landschap is Fouad Ahidar met zijn lijst FouadAhidar&TeamGent. Ahidar, een politicus die eerder vanuit het niets enkele zetels wist te behalen bij de Vlaamse en Brusselse verkiezingen, heeft nu zijn blik gericht op Gent. De lijst wordt in Gent aangevoerd door Sidi El Omari, een bekend figuur in de stad. El Omari was ooit uitgeroepen tot Strafste Gentenaar en is actief in diverse vzw’s, wat hem een breed draagvlak onder de Gentse bevolking kan opleveren. Een zetel binnenhalen lijkt voor deze nieuwe partij geen onmogelijke opdracht en zou wel eens één van de verrassingen van de verkiezingen kunnen worden.
stemplicht
Toch is het moeilijk te voorspellen of deze nieuwe partijen en bewegingen daadwerkelijk genoeg stemmen zullen krijgen om een zetel te veroveren. De afschaffing van de stemplicht maakt de uitkomst van de verkiezingen extra onzeker. Het is onduidelijk welke impact de vrijwillige opkomst zal hebben op het stemgedrag in Gent. Deze verandering kan ervoor zorgen dat sommige nieuwe partijen moeite hebben om de kiesdrempel te halen, terwijl anderen wellicht verrassen door een hogere opkomst onder hun doelgroep.
