Ien fan 'e posysjes fan 'e SP fuseart de NS en ProRail yn in nasjonaal spoarbedriuw. Op dizze manier kin foarkommen wurde dat by problemen op it spoar, de spoarbehearder en de grutste ferfierder inoar sjogge en neat bart. Boppedat moat neffens de SP de ynformaasjefoarsjenning foar reizgers ferbetterje. De partij is net foar it útwreidzjen fan it oantal regionale fleanfjilden, om't dit hieltyd mear ynwenners oerlêst sil feroarsaakje. Neffens de partij binne de regionale fleanfjilden normaal net rendabel en is in fierdere útwreiding fan Eindhoven en Rotterdam gjin opsje. Lelystêd wurdt mooglik net ûntwikkele wat de SP oanbelanget. D'r is noch genôch kapasiteit binnen de ôfspraken om te groeien op Schiphol. De SP sjocht ek gjin punt yn 'e ûntwikkeling fan Fleanfjild Twente.
D'r binne limiten foar de groei fan loftfeart. De SP wol fleane op koarte ôfstannen minder oantreklik meitsje. Bygelyks troch aksyns te heffen op kerosine tegearre mei oare EU-lannen, mar ek troch te wurkjen oan goed ynternasjonaal treinferfier. De SP set har yn foar strikte neilibjen fan passazjiersrjochten yn loftfeart. Dit betsjut dat fertrage reizgers de kompensaasje krije wêr't se wetlik rjocht op hawwe sûnder folle muoite. Fleanmasines dy't dizze kompensaasje net betelje te beteljen wurde ekstra beboete. De levering fan ynformaasje oan passazjiers moat ek wurde ferbettere. De partij wol gjin privatisearring út Schiphol.
De SP wol it tal winkelsneinen beheine, om't it foar meiwurkers en selsstannigen wichtich is dat der in mienskiplike dei is wêrop de mearderheid fan winkels sluten is. In protte minsken hawwe in auto nedich om nei it wurk te gean of foar har sosjaal libben. Foar in protte minsken is (noch) gjin iepenbier ferfier in goed alternatyf. Dêrom set de SP har yn foar goed ûnderhâlden diken en wy losje knelpunten op. De SP is weromhâldend om diken te bouwen en te ferbreedzjen. Soms binne ynvestearingen yn it ûnderlizzende dyknetwurk effektiver dan it útwreidzjen fan it haadwegenet. As it oan de SP leit, wurdt de maksimumsnelheid op diken dynamysk regele, wat it risiko fan files stopet en ferkear streamt better.
Neffens de SP sille wy moatte wikselje fan betelling nei besit nei betelling om de kommende tiid te brûken. Troch in diel fan motorbelesting en BPM te konvertearjen yn in priis per kilometer wurdt ekonomysk en minder riden beleanne. Plattelânsgebieten mei in pear files en gjin goed iepenbier ferfier wurde sparre. Elektrysk riden wurdt befoardere.
De SP set har yn foar mear gebrûk fan de fyts. It is sûn en goed foar it miljeu, mar ek in rap middel foar ferfier yn 'e stêd. Se stribje nei mear (fergees) fytsparkearfoarsjennings op stasjons. De lêste jierren hawwe wy in signifikante tanimming sjoen fan it oantal fytsers dy't ferwûne binne of stjerre nei in ferkearsûngelok. Aldere fytsers yn it besit fan in elektryske fyts blike bysûnder kwetsber te wêzen. Dêrom meitsje se ekstra budzjet fergees foar fytsbehearskursussen.
Fierder is de CBR stopje mei ûnsinlike medyske ûndersiken dy't de bestjoerder efterfolgje tsjin ekstra kosten en stress sûnder dat oantoand wurdt dat dit ek de ferkearsfeiligens ferbettert. Derneist hat de SP earnstige twifels oer it feit dat de CBR sanksjes folslein kin oplizze oan bestjoersleden, sels as se binne frijsprutsen troch de rjochtbank.
Partijlieder Lilian Marijnissen (35) fjochtet al jierren tsjin 'e macht fan' e merk. Tsjin merktinken en de ynfloed fan grut jild. Tsjin partikuliere rykdom en iepenbiere earmoed. Yn sûnenssoarch, húsfesting, de ekonomy. Tsjin it idee dat minsken foaral oan harsels tinke moatte, ynstee fan nei elkoar te sjen.
De koronakrisis hat laat ta in soad fertriet en fertriet, mar it lit ek sjen wat echt weardefol is. Dizze krisis lit sjen wêrom't de publike sektor sa wichtich is. Corona lit ek sjen wa't der echt ta docht yn ús lân. Dit binne net de saneamde 'soarchûndernimmers' dy't winst wolle meitsje, mar de soarchoanbieders dy't ús troch de krisis slepe. Dizze krisis lit sjen hoe kwetsber wy binne as wy ôfhinklik binne fan 'e merk foar dingen lykas faksins, medisinen en helpmiddels. It toant de needsaak foar in fûneminteel oar belied.
Ik krij myn ynspiraasje yn 'e polityk fan' e minsken mei wa't ik kampanje haw, of it no de soarchwurkers binne as de bern fan Den Bongerd, in spesjale skoalle yn Oss foar bern dy't ekstra soarch en oandacht nedich binne, dy't slute moasten. Mar ek myn mem. Yn Oss is d'r in grutte stedsspultsje, Elckerlyk, wêr't se tegearre mei oare âlders hurd foar wurke hat. En se diene it, de boarterstún is der hjoed de dei noch, en tûzenen bern komme der alle jierren om te boartsjen. It lit my sjen dat jo tegearre in soad kinne berikke, yn jo eigen buert as yn nasjonale polityk.