Wy sitte midden yn de winter en ek al is it op guon dagen frij waarm foar de tiid fan it jier, it friest faaks ek nachts. Wy sjogge se geregeld omriden, gritenijen op grutte diken, fytspaden, iepenbier ferfierrûtes, tagongsrûtes foar helptsjinsten en fansels op de sneldiken. Snie, snie, froast en mist kinne foar serieuze problemen soargje op de Nederlânske diken. De dykbehearders yn Nederlân binne der alle jierren drok mei. Rykswettersteat makket him ek alle jierren goed foar op winterske omstannichheden. Se wol it ûntstean fan glêdens troch temperatueren yn 'e winter foarkomme en soargje dat de mear as 3000 kilometer sneldiken maklik begeanber binne. As der kâns is op glêdens, wurdt op de sneldiken previntyf sâlt struid om glêdens foar te kommen. Yn Nederlân hawwe wy in glêdensmeldingssysteem, ek ôfkoarte GMS.
GMS is in elektroanysk systeem om glêdens te detektearjen. Mei dit systeem mjitte sensoren ûnder de dyk de temperatuer fan it dyk, de luchtfochtigens en it sâltgehalte op de dyk. Yn Nederlân is der in lanlik iissysteem. Dat betsjut dat mjitresultaten fan mjitpunten op gemeentlike, provinsjale en ryksdiken bondele sammele wurde. Rykswettersteat beslút oft de ynformaasje dy't út dit systeem komt, yn kombinaasje mei de waarberjocht, wol of net brûkt wurdt. It duorret sa'n twa oeren tusken it beslút om te begjinnen mei strie en it feitlik fersprieden fan de diken sels. Rykswettersteat wurket gear mei provinsjes en gemeenten. Der binne 3 soarten glêdens, kondinsglip, delslachglad en wiete dyk frieze glêd. Om dizze glêdens foar te kommen en te bestriden wurdt sâlt besprinkele. Wy hawwe 56 lokaasjes yn Nederlân mei sâltfoarrieden, snieploegen en strooiers. It sâlt kin it bêste syn wurk dwaan as ferkear op de diken yn it sâlt rydt.
Foto boppe: Byldbank Rijkswaterstaat.
