De WMO-taksy is bedoeld sadat minsken mei in beheining meidwaan kinne oan de maatskippij, mar hoe kin dat sûnder betrouber ferfier?
Ellie van Setten nimt dy mei yn har libben en ûnderfining mei de WMO taksy. Yn dit artikel besjocht ús redaksje har ferhaal en hoe't se op har troudei by it alter bleaun is. As jo trouwe, komt der faaks in soad organisearjen by, benammen as jo yn in rolstoel sitte. Om't se yn de buert trouwen, keas se foar de WMO-taksy as ferfier.
Dat is in ûnderdiel fan de taksy dy't troch de gemeente subsydzje wurdt op grûn fan de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) foar minsken mei in beheining. Se hawwe dizze kar net makke om't se hjir in grut fan binne, mar om't se gjin oare opsjes hiene.
regelje foar
In pear dagen earder belle Ellie it taksybedriuw om har ritten te boeken. Om't jo foar brulloften in foarrangsrit boeke kinne, wêr't jo in garandearre oankomsttiid hawwe, woe se dêr gebrûk fan meitsje. Foaral omdat it har eigen brulloft wie, woe se net te let komme. “Hjir hie ik al te krijen mei de earste teloarstelling, dit koe net, want ik gie nei in restaurant. Ik wit net wa't mei dizze regel kaam. Tsjintwurdich binne in protte houliksseremoanjes plak yn horeca-ynstellings as yn it gemeentehûs of tsjerke, dus wêrom soe dat net kinne?”
Foar de wissichheid op tiid boekte se de taksy foar de útwei, sadat se ekstra betiid boeke moast. Foar de weromreis boekte Ellie om 18.00 oere in taksy. Om't se dat as eintiid op 'e kaart hiene, frege se oft it ek echt om 18.00 oere koe, sadat se ek op de oankundige tiid fuort koene. It wie ommers har troudei en jo wolle dat alles sa soepel mooglik ferrint. Se soene it yn it reservaat sette, mar se koenen fansels neat tasein. Se ek net ferwachte dit basearre op eardere negative ûnderfinings, mar jo kinne altyd freegje Ellie tocht.
Op de troudei waard se op tiid ophelle troch de taksy. It wie in koarte rit en Ellie van Setten wie de ienige, dus it gong goed. “Ik koe my sels efkes bemuoie mei de dekoraasje fan de lokaasje. De dei sels wie prachtich. Wy hiene earst lunch mei in lytsere groep, dêrnei in fotogelegenheid, dan de seremoanje en as lêste in resepsje. It wie moai, mar ek yntinsyf en útputtend as jo groanysk siik binne, dus ik woe om seizen nei hûs.” Om't se net wis wiene hoe let se mei de taksy fuort soene, lieten se sels de seremoanjemaster oankundigje dat se fuortdaliks fuort moasten as de taksy oankaam. Se wiene klear, mar dy taksy, dy kaam noait.
duorret lang om te wachtsjen
Om healwei fiif oer seizen kontrolearre Ellie dochs har mobyltsje. Twa miste oproppen fan in anonime nûmer. Soe it net? Net heard fanwege de drokte, mar ek gjin voicemail. "Hast ien nei bûten stjoerd om te sjen. Neat. Frege it personiel yn it restaurant hoe't it normaal giet mei taksy's. Omdat it in iepenbier plak is, komme se der altyd yn, seinen se. Goed, mar wat mear geduld dan," sei Ellie.
Om goed tweintich oer seizen belle. It docht bliken dat der in taksy wie, mar de sjauffeur gie fuort sûnder nei binnen te gean. Situaasje ferklearre, de operator tocht ek dat it bespotlik wie en advisearre Ellie om in klacht yn te tsjinjen. Om't se in grutte elektryske rolstoel hat, wist se net wannear't der wer in taksy komme soe, mar se tasein dy sa gau mooglik op te stjoeren.
"Dit is net mooglik, is it?", "Dit is net tastien, is it?". Se binne noch lilker as ik. Ik fiel my foaral wurch en tryst en tink, wolkom yn myn wrâld. Ik bin safolle kearen teloarsteld dat ik net mear sa optein bin. Boppedat bin ik mear dwaande mei hoe't ik thús kom. Tsjin it advys fan myn famylje yn beslút ik yn myn elektryske rolstoel nei hûs te riden. Dan ha ik teminsten wer kontrôle oer de situaasje.
Tinken oer dizze situaasje docht har noch sear. Sels op har troudei koe se net ûntkomme oan 'e teloarstelling dêr't Ellie faaks te krijen hat as rolstoelbrûker. Dit woe se net op har troudei. "Ik fyn dat wurden my mislearje as ik dit gefoel echt beskriuwe wol. It makket my striidber, mar soms ek bitter en yntinsyf tryst. Ik bin in twadderangsboarger, dy't foaral tige tankber wêze moat foar alles wat se krijt. Alles is goed organisearre yn Nederlân, is it net?” freget Ellie him ôf.
klacht
Ienris hersteld, joech Ellie net op en tsjinne in klacht yn by it taksybedriuw. “Se lieten witte dat se it ferfelend fûnen dat it sa útkaam wie, mar dat se tochten dat ik der eins klear wêze moast. Ik stie der gewoan, allinne binnen, want it wie kâld.” Twa anonime telefoantsjes sûnder voicemail wiene genôch, seine se.
“Hoewol in protte taksysjauffeurs dat dogge, hoecht de taksysjauffeur net nei binnen. Hy kin der fan útgean dat as jo oproptsjinst oanfrege hawwe dat it tillefoanrapport genôch is”.
Fierders wie der gjin begryp foar it feit dat it har troudei wie en dus gjin ekskús, mar de sin: “Wy ferwachtsje dat jo klacht nei jo tefredenheid is oplost. As dit net it gefal is, kinne jo kontakt opnimme mei ús telefoanysk."Dus wat dogge jo neist it siedjen fan lilkens?
