W liście do Izby Reprezentantów sekretarz stanu Vivianne Heijnen poinformowała o utworzeniu programu współpracy w zakresie wspólnych mobilności. Program Shared Mobility Collaboration to współpraca między władzami lokalnymi i regionalnymi a rządem krajowym. The krótki nakreśla pierwsze kierunki programu współpracy.

Program oferuje dobre możliwości dla wyzwań związanych z dostępnością i klimatem, wspiera wyzwania przestrzenne (centra współdzielonej mobilności, wyzwanie mieszkaniowe, przestrzeń w mieście) i zapewnia bardziej jednolite warunki rynkowe (harmonizacja, standaryzacja) dzięki spójnemu podejściu i kierunkowi dla mobilności współdzielonej. Rekomendacja programu współpracy jest wynikiem rozmów prowadzonych przez kwatermistrza Maartena van Biezena. Prowadził te rozmowy między innymi z gminami i regionami i jest zgodny z radą byłego przewodniczącego Green Deal Car Sharing II (Betty de Boer).

Mobilność współdzielona jest istotna dla rządu, ponieważ przyczynia się do różnych celów społecznych, takich jak zadanie mieszkaniowe na obszarach miejskich, które jest lepiej ułatwione dzięki niższym kosztom budowy, lepszej dostępności i mniejszej powierzchni zajmowanej przez samochody. Kolejnym celem jest redukcja emisji (takich jak CO2 i azot) z mobilności samochodowej oraz przyspieszenie mobilności bezemisyjnej. Dzieje się tak dlatego, że wspólne samochody są częściej elektryczne niż samochody prywatne, a użytkownicy wspólnych samochodów przejeżdżają mniej kilometrów samochodami w porównaniu z właścicielami prywatnego samochodu. Poprawia jakość transportu publicznego, ponieważ pierwszą/ostatnią milę można pokonać częściową mobilnością.

współdzielenie mobilności

Mobilność współdzielona, ​​zwana również transportem częściowym, to zbiorcze określenie wszystkich środków transportu, z których może korzystać wielu użytkowników, przy czym użytkownik jest jednocześnie kierowcą, ale nie jest właścicielem środka transportu. Przykładami są wspólne rowery, skutery i samochody. Główna różnica w stosunku do „tradycyjnych” wynajmowanych pojazdów polega na tym, że w przypadku pojazdów współdzielonych korzystanie z nich jest dostępne 24 godziny na dobę (często za pośrednictwem aplikacji) bez interwencji osoby. Mobilność współdzielona może odgrywać rolę przed i po transporcie w transporcie publicznym. Współdzielona mobilność w tej definicji wyraźnie nie oznacza carpoolingu ani usług taksówkarskich, ponieważ użytkownik nie jest kierowcą. Dostawcy współdzielonej mobilności są często stronami komercyjnymi.