Kabul edilebilir erişilebilirlik sorunları ile istenmeyen erişilebilirlik yoksulluğu arasındaki sınır, somut erişilebilirlik hedeflerinin olmaması nedeniyle belirsizdir.
İnsanlar işe ve olanaklara ulaşmada veya aile ve arkadaşlarını ziyaret etmede çeşitli zorluklar yaşarlar. Sadece seyahat süresi ve seyahat masrafları değil, aynı zamanda örneğin trafik korkusu veya bisiklete binememe de bir engel oluşturabilir. Erişilebilirlik sorunları olan insanlar, bazen büyük zorluklarla da olsa, genellikle hedeflerine ulaşmanın yollarını bulurlar. Sınırlı seyahat seçenekleri nedeniyle, aktivite ve destinasyonlarda daha az seçeneğe sahipler ve değişikliklere karşı savunmasızlar.
Bu, 'Sınırlı erişilebilirlik: erişilebilirlik yoksulluğu üzerine nitel bir çalışma' başlıklı KiM çalışmasından açıkça görülmektedir. Şehir sakinlerinin ve bölgedeki insanların kişisel hikayeleri, erişilebilirlik sorunlarıyla ilgili deneyimleri ve bunların topluma katılım üzerindeki sonuçlarını göstermektedir.
Birçok erişilebilirlik sorunu biçimi
“Çocuklarım çipli kartıma para yüklediyse çalışır. Yoksa evde kalacağım” dedi. “Bu sardalye otobüsü. Çoğu zaman otobüsün tamamen dolu olmasını ister, böylece bir noktada uzaklaşır. Sonra bütün bir grup insan var ve sonra kapılar kapanıyor”. “Ben de bazen evden çıkıp biraz daha uzakta yaşayan arkadaşlarımı ziyaret etmek istiyorum (..) bu gerçekten bisikletle mümkün değil”.
Bunlar, erişilebilirlik sorunları yaşadıklarını bildiren kişilerle yapılan görüşmelerde bahsedilen bazı engel örnekleridir. Bunlar, az sayıda veya zor erişilebilir otobüs veya tramvay durakları, düşük sıklıkta toplu taşıma, trafiğin yoğun olduğu saatlerde aşırı kalabalık otobüsler veya güvenli olmayan altyapı gibi ulaşımın kendisindeki engeller olabilir. Mahallede sınırlı tesisler veya istenen yerleşim yerinin yakınında uygun fiyatlı ev olmaması da rol oynayabilir. Örneğin otobüs, tramvay ya da bisikletin varlığı kişinin bir aktiviteye ulaşması için yeterli değildir. Ayrıca bu ulaşım araçlarını kullanabilmelidir. Bunun mümkün olup olmadığı, diğer şeylerin yanı sıra gelire, bisiklete binme, sağlık gibi becerilere ve örneğin trafik korkusuna bağlıdır.
Etkileri
Bu sorunların topluma katılımın azalmasına ne ölçüde yol açtığı, aynı zamanda insanların erişilebilirlik sorunlarıyla nasıl başa çıktıklarına da bağlıdır. Genellikle etkinliklere katılmanın yollarını bulurlar. Bu bazen çok fazla zaman, para ve çaba gerektirir. Özellikle başkalarının yardımıyla hedeflerine nasıl ulaşacaklarını bilirler. Bu nedenle, topluma algılanan katılımlarının doğrudan sonuçları sınırlı görünmektedir, ancak yine de işte, okulda ve eğitimde veya bakımda daha az sosyal temas ve sınırlama yaşamaktadırlar. Seyahat seçeneklerinin az olması nedeniyle, bu faaliyetlerde daha az seçeneğe sahipler ve değişikliklere karşı savunmasızlar.
Herkes için erişilebilirlik?
Kabul edilebilir erişilebilirlik sorunları ile istenmeyen erişilebilirlik yoksulluğu arasındaki sınır, somut erişilebilirlik hedeflerinin olmaması nedeniyle belirsizdir. Bu nedenle etkili önlemler belirlemek de zordur. Örneğin varış noktalarına olan seyahat süresine dayalı erişilebilirlik göstergeleri iyi bir temel sağlar, ancak erişilebilirlik yoksulluğunun tüm biçimlerinin haritasını çıkaramaz.
Mobilite politikası tek başına herkes için erişilebilirlik sağlamaz. Erişilebilirlik sorunlarının hem nedenleri hem de sonuçları bakım, eğitim ve barınma gibi diğer politika alanlarıyla bağlantılıdır. Bu nedenle diğer bakanlıklar ve hükümetlerle işbirliğinin erişilebilirlik sorunlarının üstesinden gelinmesinde de önemli olduğu belirtiliyor. KiM.
