Hoewel elektrische auto’s geen uitstoot veroorzaken, worden ze toch aan dezelfde restricties onderworpen als voertuigen met een verbrandingsmotor.
Algemeen afgevaardigde MOBILIANS Xavier Horent, heeft een kritisch artikel geschreven over de invoering van de nieuwe Zone à Trafic Limité (ZTL) in Parijs, waarin hij scherpe kritiek uit op het beleid van de gemeente Parijs en de gevolgen voor de mobiliteit en inclusiviteit in de stad. Volgens Horent is de ZTL, geïntroduceerd met slechts een minimale steun van 357 Parijzenaars die deelnamen aan een openbare enquête, een demagogische maatregel die niet de werkelijke belangen van de inwoners dient.
Het principe van de ZTL is om alleen voertuigen toe te laten die aantoonbaar een bestemming hebben in de eerste vier arrondissementen van Parijs. In de praktijk betekent dit dat automobilisten die Parijs als doorgangsroute willen gebruiken, de toegang wordt ontzegd. Horent stelt echter dat het onderscheid tussen “bestemmingsverkeer” en “transitverkeer” in de praktijk moeilijk te handhaven is en slechts zal leiden tot meer complexiteit en uitsluiting. Hij benadrukt dat hoewel de gemeente termen als “inclusie” gebruikt om het beleid te rechtvaardigen, deze maatregel juist het tegenovergestelde effect heeft door bepaalde bevolkingsgroepen en bedrijven uit te sluiten van het centrum van Parijs
verantwoorden
In zijn betoog haalt Horent scherpe herinneringen op aan de attesten die nodig waren tijdens de coronapandemie om je binnen de stad te kunnen verplaatsen. Dit keer, zo stelt hij, is de situatie omgekeerd: bewoners moeten zich nu verantwoorden om de stad in te komen, niet om eruit te gaan. Dit gevoel van restrictie en de noodzaak tot “verantwoording afleggen” draagt volgens hem bij aan het negatieve sentiment onder Parijzenaars en omwonenden.
Een andere zorg die Horent aanhaalt, is de impact van de ZTL op de economie in Parijs. In zijn betoog wijst hij op de belangen van ondernemers, winkeliers en bedrijven die afhankelijk zijn van toegankelijke mobiliteit voor hun klanten en medewerkers. Terwijl de ZTL de toegang tot de stad belemmert, heeft de gemeente ook de parkeertarieven aanzienlijk verhoogd, wat paradoxaal genoeg kan leiden tot een toename van het transitverkeer. Door de hoge parkeerkosten zoeken veel automobilisten alternatieve routes en parkeerplaatsen buiten het stadscentrum, waardoor juist de verkeersdrukte in de omliggende gebieden zal toenemen.
Een opvallend punt in Horents kritiek is de gelijke behandeling van elektrische voertuigen in de ZTL. Hoewel deze auto’s geen uitstoot veroorzaken, worden ze toch aan dezelfde restricties onderworpen als voertuigen met een verbrandingsmotor. Voor Horent is dit een duidelijk signaal dat de ZTL niet primair gericht is op het verbeteren van de luchtkwaliteit. Hij noemt het “een bekentenis van de gemeente” en stelt dat de ZTL in feite geen positieve impact heeft op de luchtvervuiling en enkel bijdraagt aan het uitsluiten van alles met meer dan twee wielen.
levenskwaliteit
Horent wijst er verder op dat de gemeente andere dringende problemen negeert terwijl zij focust op mobiliteitsbeperkingen in het centrum. Hij noemt hierbij onder meer de vervuiling in het metrosysteem, de ontoegankelijkheid van het openbaar vervoer voor mensen met een beperking, het behoud van erfgoed en lokale middenstand, en de bestrijding van criminaliteit en drugshandel in bepaalde stadsdelen. Deze prioriteiten worden volgens hem over het hoofd gezien, terwijl zij een veel directere invloed hebben op de levenskwaliteit van de Parijzenaars.
Daarnaast wijst de afgevaardigde van MOBILIANS op de aanstaande Zone à Faibles Émissions (ZFE), die vanaf 1 januari voertuigen met een Crit’Air 3-sticker (oudere diesel- en benzineauto’s) uit delen van Parijs zal weren. Hoewel de ZFE bedoeld is om de luchtkwaliteit te verbeteren, ziet hij het vooral als een financiële druk op de mensen die zich geen nieuwer voertuig kunnen veroorloven. Horent uit in zijn reactie zijn bezorgdheid dat deze restricties de mobiliteit verder zullen inperken en de verkeersdrukte zullen verplaatsen naar gebieden buiten de zones, zoals de drukke périphérique, waar de snelheid al beperkt is tot 50 km/u.
doorgeschoten
Horent sluit zijn betoog af met een oproep aan de gemeente Parijs om te heroverwegen welke beleidsmaatregelen echt bijdragen aan het welzijn en de inclusiviteit van de stad. Voor hem vertegenwoordigen de ZTL en ZFE een doorgeschoten controlebeleid dat de stad onherkenbaar maakt en het leven voor bewoners en bezoekers onnodig moeilijk en kostbaar maakt. De hand van de automobilist, stelt hij, “moet niet langer applaudisseren voor dit politieke circus, maar vrij zijn om te kiezen zonder de last van steeds meer verboden en belastingen.”
