Wordt het tijdens de uittocht naar het zuiden straks aanschuiven aan het snellaadstation?
De uitrol van laadinfrastructuur voor elektrische voertuigen (EV’s) onthult een opmerkelijk contrast binnen de Benelux en Europa, met Wallonië die opvalt als een regio met een schrijnend tekort, vaak aangeduid als een ‘laadpalenwoestijn’. Dit fenomeen legt niet alleen de uitdagingen bloot waarmee de opmars van de elektrische mobiliteit gepaard gaat, maar ook de geografische ongelijkheden die het gezicht van duurzaam transport in Europa tekenen.
In de transitie naar duurzaam vervoer speelt de beschikbaarheid van laadpunten een cruciale rol. Een recente inventarisatie toont aan dat Vlaanderen en Nederland vooroplopen met respectievelijk 12.076 en een indrukwekkend aantal laadpunten, terwijl Wallonië achterblijft met slechts 2.148 laadstations. Deze ongelijkheid komt scherp in beeld wanneer men de balans opmaakt van het aantal volledig elektrische voertuigen: 138.749 in Vlaanderen tegenover 17.299 in Wallonië.
De oorzaken van deze discrepantie zijn veelzijdig. Wallonië’s minder verstedelijkte karakter en de hogere prevalentie van privé parkeergelegenheid bieden bewoners de mogelijkheid tot thuisladen, wat de vraag naar publieke laadpunten reduceert. Echter, dit alleen verklaart niet het aanzienlijke verschil. Het lagere aantal bedrijfswagens, die vaak elektrisch zijn, speelt eveneens een rol, net als bureaucratische en regelgevende hindernissen die de uitrol van nieuwe laadstations bemoeilijken.
Vlaanderen heeft in recente jaren aanzienlijke vooruitgang geboekt door een uitgebreid subsidieprogramma dat de installatie van laadpunten stimuleert, wat resulteert in een versnelde groei van het aantal laadstations. Deze aanpak contrasteert met Wallonië, waar de ontwikkeling trager verloopt, deels door strengere vergunningsprocedures en een minder eenduidig beleid.
Wallonië, de zuidelijke regio van België, onderscheidt zich door zijn minder verstedelijkte karakter en een hogere prevalentie van privéparkeergelegenheid. Deze twee kenmerken spelen een cruciale rol in de adoptie van elektrische voertuigen (EV's) in de regio, aangezien ze bewoners de mogelijkheid bieden tot thuisladen. Deze situatie heeft geleid tot een verminderde vraag naar publieke laadpunten, wat invloed heeft op de uitrol van laadinfrastructuur en het mobiliteitsbeleid in Wallonië.
De gevolgen van deze ‘laadpalenwoestijn’ reiken verder dan enkel lokale bewoners. Het beïnvloedt ook het toerisme, een sector die in Wallonië, met zijn populaire Ardennen, zeer gevoelig ligt. Er bestaat bezorgdheid dat het gebrek aan laadinfrastructuur potentiële bezoekers, die afhankelijk zijn van elektrische mobiliteit, zou kunnen afschrikken.
De situatie in Wallonië staat niet op zich. In heel Europa zijn er regio’s waar de ontwikkeling van laadinfrastructuur niet gelijke tred houdt met de groei van elektrische mobiliteit, met name in Zuidoost-Europa. Dit contrasteert sterk met Nederland, dat zich positioneert als een leider op dit gebied, ondanks recente uitdagingen zoals netcongestie en bureaucratische vertragingen die de uitbreiding van het laadnetwerk bemoeilijken.
Deze geografische en bureaucratische hindernissen onderstrepen de complexiteit van de transitie naar elektrische mobiliteit. Terwijl sommige regio’s snelle vooruitgang boeken, blijven anderen achter, wat het belang benadrukt van een gecoördineerde aanpak en flexibele regelgeving om de ontwikkeling van de noodzakelijke laadinfrastructuur te versnellen.
In de nabije toekomst zal de kloof in laadinfrastructuur waarschijnlijk verkleinen, maar dit vereist inzet en innovatie van lokale overheden, netbeheerders en de private sector. Het is een kwestie van vraag en aanbod, waarbij de behoefte aan een duurzame en toegankelijke laadinfrastructuur centraal staat in de evolutie naar een groenere toekomst.
