Het gazonbeheerprogramma heeft onbedoeld geleid tot nog een ander probleem.
Het lijkt misschien verrassend, maar het maaibeleid van een gemeente kan wel degelijk invloed hebben op de mobiliteit van de bewoners. Achterpoortjes in woonwijken dienen een belangrijk doel als het gaat om de mobiliteit van de bewoners. Ze zijn vaak de meest directe route om met de fiets of wandelwagen bij de openbare weg te komen. Dit is niet alleen handig maar bevordert ook het gebruik van duurzamere vervoersmiddelen zoals fietsen, wat goed is voor zowel de gezondheid als het milieu.
Daarnaast bieden achterpoortjes ook een praktische oplossing voor het buiten zetten van vuilnisbakken. Doordat bewoners deze via hun achtertuin naar de straat kunnen brengen, hoeven de bakken niet permanent aan de voorkant van de woningen te staan. Dit heeft een positieve invloed op de algemene esthetiek en netheid van de wijk. Het maaibeleid, dat in sommige gevallen de toegang tot deze poortjes bemoeilijkt, raakt hiermee aan een belangrijk aspect van het dagelijks leven van de bewoners. Niet alleen wordt hun mobiliteit beperkt, maar het draagt ook bij aan een minder nette uitstraling van de buurt.
Eindhoven, met name de wijk Achtse Barrier, maakt opnieuw een tumultueuze periode door als het gaat om gazonbeheer. Na decennia van het gebruik van achterpoortjes om vuilnisbakken naar de straat te brengen, zijn bewoners nu verplicht een omweg te maken via hun woonkamer. Een situatie die opnieuw vragen oproept over de balans tussen milieubeheer en het dagelijkse leven van de inwoners.
gebiedsbeheerder
Leontien van Agt, de Gebiedsbeheerder Stratum bij Gemeente Eindhoven, die geen antwoord wilde geven op directe vragen van onze redactie maar verwees naar de persdienst van de gemeente, ziet dat anders. Uit haar antwoord naar de bewoners op verschillende berichten die ons ook bereikten, is volgens haar geen recht van overpad op de gemeentegrond die achter de woningen ligt. Ook is het voor haar “geen speelgazon,” en zijn er “voldoende plekken waar kinderen in korter gemaaid gazon kunnen spelen.”
Een opmerkelijke uitspraak, gezien Van Agt opeens voorbij gaat aan het feit dat bewoners al ruim 30 jaar hun vuilnisbakken, fietsen en kinderwagens via deze route naar de straat brengen. Als er paden zijn aangelegd door de gemeente die naar de achterzijde van woningen leiden, zou het logisch zijn dat deze bereikbaar blijven. Dat kan eenvoudig met een maaistrook langs de huizen zonder verder schade aan te richten aan de biodiversiteit. Dit valt onder de verantwoordelijkheid van beheer en onderhoud, en niet onder juridische interpretaties over recht op overpad door de gebiedsbeheerder.
De focus ligt op het praktische beheer en onderhoud om de leefbaarheid en toegankelijkheid van de openbare ruimte te waarborgen.
De gebiedsbeheerder heeft een centrale rol in het beheren van meldingen en klachten die betrekking hebben op de openbare ruimte. Dit kan variëren van losse stoeptegels en kapotte verkeersborden tot zwerfvuil en onkruid. Het is een uitgebreide taak die lokale expertise vereist, en die erop gericht is om de openbare ruimte veilig en bruikbaar te houden voor alle bewoners.
Na het ontvangen van een klacht of melding, is het gebruikelijk dat de gebiedsbeheerder opdrachten uitstuurt naar verschillende aannemers om het issue aan te pakken. Het toezicht op de kwaliteit en voltooiing van deze werkzaamheden behoort ook tot het takenpakket. De gebiedsbeheerder fungeert als een schakel tussen de bewoners en andere afdelingen van de gemeente, zoals projectuitvoering en vergunningen. Meldingen die een breder bereik hebben, worden daarom intern doorgestuurd naar de juiste afdeling.
De gebiedsbeheerder speelt geen rol in het doen van juridische uitspraken, zoals over het recht van overpad. Dit soort kwesties vallen buiten de bevoegdheid en vereisen gespecialiseerde juridische behandeling. De gebiedsbeheerder dient zich te onthouden van het spelen van een 'rijdende rechter' in dergelijke situaties.
De bewoners voelen zich niet gehoord en missen een zekere mate van transparantie in de besluitvorming. Nu worden de klachten afgedaan zonder enig onderzoek naar de situatie ter plaatse. Voorganger Bas van Leuven benadrukte eerder dat transparantie en betrokkenheid van de bewoners kernwaarden zijn in het beheer van openbare groenruimtes. Het zou de gemeente sieren als ze deze waarden consequent toepast, vooral in tijden van veranderingen die direct impact hebben op het dagelijks leven van de bewoners.
Een maaistrook achter de huizen is moeilijk maar langs het water lijkt dat geen probleem in Eindhoven.
Leontien van Agt staat in het middelpunt van het huidige debat over het maaibeleid in de wijk Achtse Barrier. Haar standpunten en uitspraken vormen de ruggengraat van het gemeentelijke beleid, maar roepen tevens vragen op bij de bewoners. Een van de meest opmerkelijke aspecten van van Agt haar beleid is de inconsistentie in haar stellingen. Enerzijds geeft ze aan dat de gebieden achter de woningen niet zijn bedoeld als speelgazons en dat er geen recht van overpad is op de gemeentegrond. Anderzijds wijst ze op ecologische redenen voor het veranderen van gazon naar kruidenrijk gras.
argumenten
Deze tegenstrijdige argumenten scheppen verwarring bij de bewoners. Het roept de vraag op wat nu precies de drijfveer is achter de recente beleidswijzigingen: Is het het streven naar meer biodiversiteit, of gaat het om het afsnijden van traditionele paden die bewoners al jaren gebruiken? Om deze patstelling te doorbreken, moet de gemeente een middenweg vinden. Een mogelijke oplossing zou kunnen zijn om een duidelijk pad te maaien van de achtertuinen naar de straat, terwijl het grootste deel van het gras behouden blijft voor biodiversiteit.
Concreet gaat het om een smalle maaistrook om vuilnisbakken, fietsen en kinderwagens naar de straat brengen en niets anders. Dit gebrek aan directe dialoog heeft geleid tot een opeenstapeling van vragen bij de bewoners. In een kwestie die zowel de leefbaarheid als de mobiliteit van een wijk beïnvloedt, is transparantie en openheid van groot belang. Het is ook interessant om van Agt’s beleid te vergelijken met dat van haar voorganger, Bas van Leuven. Waar van Leuven de nadruk legde op betrokkenheid van de bewoners en het zoeken naar compromissen, lijkt van Agt een meer autonome koers te varen. Het roept vragen op over de toekomst van het beleid en de wijze waarop de gemeente van plan is om met haar bewoners om te gaan.
Ook een klacht over de openbare ruimte in Eindhoven? – Klik hier
