Boppe elke sjauffeur dy't pakjes besoarget foar PostNL is meastal in ûnderoannimmer dy't wol in direkt kontrakt hat mei PostNL. In protte ûnderoannimmers begûnen sels as sjauffeurs, mar beheare úteinlik in netwurk fan sjauffeurs. GVA dûkte yn it PostNL-bestân en de konklúzje is skriklik. "Sa'n piramidesysteem makket it heul rommelich", befestiget Dat sei professor Gevaers ek oan de krante.

thúsbliuwe

Sels as de pakjebestjoerder jo soms bellet as jo net thús binne, is de pakjebestjoerder foar neat nei jo ta riden. It pakket wurdt dan nei in sammelpunt brocht en de sjauffeur wurdt net betelle foar syn tsjinsten. Neffens Nina Bernaerts yn har artikel yn de Gazet van Antwerpen is dat al in earste konklúzje. As jo ​​thús binne om jo pakket te ûntfangen, fertsjinnet de bezorger op syn heechst ien euro.

Pakkettsjinsten binne in skoft ûnder fjoer west fanwegen har ûntrochsichtige wurkstruktuer. In soarte fan piramide, wa is oan de top fertsjinnet it measte. Wa't de pakketten besoarget en ûnderoan de ljedder stiet, fertsjinnet hast neat. Dat PostNL dêr gjin oersjoch fan hat, is de rjochtbank dan ek in stikel. Dat doelen dus no de direkteuren en net de ûnderoannimmers.

Underoannimmers waarden systematysk fûn te wêzen bûn oan strangulaasjekontrakten dy't ferskate kearen wer ûnderhannele waarden. It resultaat is in enoarm ûntrochsichtich netwurk, dat op syn beurt ek in netwurk útwreidet. Immen moat jild fertsjinje en immen moat de pakketten ôfleverje. Lês it folsleine ferhaal fan Bernaerts (GVA) hjir.

Lês ek: PostNL, in wekker foar ferwende konsuminten