Finansjele prikkels foar gemeenten yn nije wet asylopfang.
De ferspriedingswet yn Nederlân hat grutte ynfloed op de mobiliteit fan Nederlanners, benammen yn it ramt fan opfang fan asylsikers en wenningproblemen. De Wet op gemeentlike taken asylopfang, better bekend as de Ferspriedingswet, is yn Nederlân publisearre Government Gazette en fan krêft sûnt 1 febrewaris 2024. Dizze wet leit de ferantwurdlikheid op provinsjes en gemeenten om mei-inoar 96.000 opfangplakken foar asylsikers te regeljen, wat foar healwei 2025 realisearre wurde moat.
Nederlân set mei it yngean fan de Ferspriedingswet op 1 febrewaris in wichtige stap foarút by it oanpakken fan de krisis fan asylopfang. De Wet mooglik meitsjen gemeentlike taken asylopfangfoarsjenningen, publisearre yn de Staatscourant, hat as doel in earlike ferdieling fan asylsikers oer de provinsje en gemeenten hinne. Dizze wet is krúsjaal foar it leverjen fan genôch opfangplakken, in útdaging dêr't de Nederlânske maatskippij al langer foar stiet.
In spesifyk foarbyld is de situaasje yn Den Haach, dêr't de stêd 2513 asylsikers opfange moat, wêrûnder 213 net-begeliede minderjierrige flechtlingen. Dat freget flinke ynspannings, want Den Haach hat op it stuit sa'n 920 asylsikers, wêrfan seishûndert yn needakkommodaasje yn in leech kantoargebou. Om oan dit nije doel te kommen moat de stêd noch 1600 plakken fine, wat in grutte útdaging is, sjoen it besteande wenningtekoart en it tekoart oan beskikbere lokaasjes
De nije regeling sketst in detaillearre plan foar de ferdieling fan asylopfangplakken. It oantal plakken dat nedich is foar de kommende twa jier is al fêststeld. Dizze ferdieling is basearre op de befolking en sosjaal-ekonomyske skoare fan elke gemeente. Dit ynnovative systeem soarget derfoar dat elke gemeente nei har fermogen bydraacht, wêrby't de totale provinsjale opfangtaak berekkene wurdt troch de oantallen per gemeente op te tellen.
Sharon Dijksma, foarsitter fan de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en boargemaster fan Utert, hat de mearderheidsstipe foar dizze wet yn de Earste Keamer ferwolkomme en wiist op de needsaak en it belang fan dizze maatregel. De Ferspriedingswet is ynfierd om de druk op de asylopfang lykwichtich oer it lân te ferdielen, as antwurd op de útdagings by it finen fan asylopfangplakken.
Gemeenten sille de útfiering fan dizze taak beprate yn provinsjale kontrôletabellen (PRT's). Dizze diskusjes binne krúsjaal; Dêrmei wurdt bepaald hokker gemeenten asylopfang fersoargje en hoefolle plakken dy beskikber stelle. It is nijsgjirrich dat besteande opfangplakken, as se mear as 100 plakken omfetsje en al mear as fiif jier beskikber binne, meitelle kinne foar de provinsjale doelstelling. De Kommissarissen fan de Kening (CdK's) spylje yn dizze diskusjes in koördinearjende rol, in ferantwurdlikens dy't harren posysje as oerheidsorgaan ûnderstreket.
As gemeenten net mei elkoar oan de provinsjale taak foldwaan kinne, hat de steatssekretaris fan Justysje en Feiligens it foech om gemeenten oan te wizen om asylsikers op te nimmen. Dit is in wichtige maatregel dy't de earnst fan 'e hjoeddeistige krisis foar asylopfang ûnderstreket.
Opfallend kenmerk fan de Ferspriedingswet is it stimulearringsmeganisme yn de foarm fan finansjele útkearings foar gemeenten dy't ûnderdak oanbiede. Dizze foardielen binne fariabel en binne ôfhinklik fan it oantal en it type opfangplakken. Opfallend is dat gemeenten frij binne om dizze útkearingen sa goed mooglik út te besteegjen, wat ekstra romte jout foar lokale inisjativen. It bedrach fan de útkearing ferskilt: 2.000 euro per opfang foar mear as 100 plakken, en 1.000 euro foar minder as 100 plakken. Opfangplakken fan in bysûndere aard, lykas foar net-begeliede minderjierrigen, hawwe in kompensaasje fan 2.000 euro per plak.
In krúsjaal elemint yn 'e wet is de 75% oardiel. As 75% fan de provinsjale doelstelling helle is, komt in ekstra betelling fan 1.500 euro per opfangplak beskikber. Dat is ferdield tusken de provinsje en de bydragende gemeenten. Dizze stimulearring is bedoeld om gemeenten oan te moedigjen har diel yn de opfangtaak te realisearjen.
