Η απόσταση που διανύουμε την ημέρα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό ποιους τρόπους μεταφοράς επιλέγουμε.
Αν και βρισκόμαστε ακόμα στην ουρά της πανδημίας του κορωνοϊού, η επόμενη κρίση μαίνεται ήδη. Ενώ μαύρα σύννεφα μαζεύονται πάνω από την ευρωζώνη, με τη μορφή των οικονομικών συνεπειών του πολέμου στην Ουκρανία και του υψηλού πληθωρισμού, εμείς στην Ολλανδία αντιμετωπίζουμε την κλιματική κρίση, μια ενεργειακή κρίση, μια κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Η προσφυγική κρίση που ξεφεύγει από τον έλεγχο, μια αγροτική κρίση, η κρίση αζώτου, η κρίση των επιδομάτων, μια κρίση στην αγορά κατοικίας, για να μην αναφέρουμε την κρίση προσωπικού.
Σε κάθε περίπτωση, μια κρίση είναι μια μεγάλη έκτακτη ανάγκη κατά την οποία η λειτουργία ενός συστήματος κάθε είδους διαταράσσεται σοβαρά. Όποια κρίση κι αν ονομάσουμε, εμείς στην Ολλανδία έχουμε εν τω μεταξύ συμφωνήσει ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει κάτι γι' αυτήν. Όσο το περιμένουμε, μπορεί να ανησυχούμε πλήρως για ένα άλλο φαινόμενο που εμφανίζεται. Το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης και το μποτιλιάρισμα.
κυβέρνηση
Το ANWB αναμένει «μόνιμο μποτιλιάρισμα» και πιο συχνή οδήγηση «από προφυλακτήρα σε προφυλακτήρα». Είναι σαφές ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην προσβασιμότητα των Κάτω Χωρών. Όπως συνηθίζεται στην Ολλανδία, το ANWB θέλει επίσης η κυβέρνηση να καταλήξει σε ένα σχέδιο δράσης βραχυπρόθεσμα. Νωρίτερα συναντήσαμε τη λέξη κρίση αζώτου με αποτέλεσμα δεκατέσσερα έργα από το Πολυετές Πρόγραμμα Υποδομών, Χωροταξικού Σχεδιασμού και Μεταφορών (MIRT) να μην μπορούν να υλοποιηθούν έγκαιρα λόγω έλλειψης ειδικών για το άζωτο. Αυτό φαίνεται από μια επιστολή που έστειλε στο Σώμα ο υπουργός Harbers των I και W.
Το ANWB αναγνωρίζει την πολυπλοκότητα του προβλήματος του αζώτου, αλλά πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην προσβασιμότητα της Ολλανδίας και ότι η ροή της κυκλοφορίας πρέπει να προωθηθεί παρά τους περιορισμούς για το άζωτο. Για να αποφευχθεί ο πολλαπλασιασμός των τοπικών μέτρων, οι εθνικοί πολιτικοί θα πρέπει να αναλάβουν τον έλεγχο αυτού και να καταρτίσουν ένα σχέδιο βραχυπρόθεσμα. Εάν δεν ληφθούν μέτρα τώρα, υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσει η Ολλανδία, με όλες τις σχετικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Η κινητικότητα είναι απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή στην κοινωνία. Η κρίση του αζώτου και του κλίματος μας δίνει την ευκαιρία να προσεγγίσουμε διαφορετικά την κινητικότητα. Μια πρώτη απαίτηση είναι να μειώσουμε λιγότερα χιλιόμετρα και κυρίως μεγαλύτερη εγγύτητα. Το κλάδεμα των ασφάλτινων χιλιομέτρων πρέπει να διασφαλίσει ότι μπορούμε να κινούμαστε: περισσότερο με τα πόδια, με ποδήλατα, με μέσα μαζικής μεταφοράς ή κοινόχρηστα.
βιωσιμότητα
Η συμπεριφορά μας στην κινητικότητα σήμερα θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα των παιδιών και των εγγονιών μας να κινούνται στο μέλλον. Περιγράφουμε τη βιώσιμη κινητικότητα ως επαρκή κινητικότητα για την πλήρη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή χωρίς οι αρνητικές συνέπειες της ατομικής μας κινητικής συμπεριφοράς να επηρεάζουν αρνητικά την κινητικότητα των άλλων βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Όταν ένα ταξίδι με αυτοκίνητο είναι αναπόφευκτο, επιλέγουμε ένα κοινόχρηστο αυτοκίνητο, μοιραζόμαστε τη διαδρομή μας με άλλους και διασφαλίζουμε το λιγότερο ρυπογόνο αυτοκίνητο. Ίσως μπορούμε επίσης να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στην έννοια του MaaS. Αποφεύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα περιττά ταξίδια επιλέγοντας την τηλεργασία, για παράδειγμα, και συνειδητά λαμβάνουμε υπόψη την ταξιδιωτική μας συμπεριφορά. Η κοινή κινητικότητα μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.
εργάζονται για τη λύση
Η κοινή κινητικότητα είναι το μέλλον και προσφέρει περισσότερες επιλογές για την ικανοποίηση των επιθυμιών του ταξιδιώτη. Αυτό σημαίνει όλη την κινητικότητα που είναι προσβάσιμη σε όλους και που συχνά χρησιμοποιείτε μαζί. Αυτό μπορεί να είναι το λεωφορείο ή το τρένο, αλλά και ταξί, κοινόχρηστο αυτοκίνητο ή κοινόχρηστο ποδήλατο. Η οδήγηση με κάποιον ταιριάζει επίσης με την κοινή κινητικότητα.
Όλοι θα πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν την κοινή κινητικότητα. Αυτό αφορά τη φυσική προσβασιμότητα, όπως οι χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων, αλλά και την ψυχική προσβασιμότητα. Πρέπει να άρουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ταξιδιώτες με αναπηρία. Προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες διαφορετικών ομάδων ταξιδιωτών, η προσαρμογή παραμένει απαραίτητη. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πρέπει να κάνουν χρήση της κοινής κινητικότητας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το αυτοκίνητο παραμένει ένας σημαντικός τρόπος μεταφοράς για πολλούς ανθρώπους. Αλλά με την κοινή κινητικότητα, μπορούμε να προσφέρουμε σε όλους τους ταξιδιώτες μια εναλλακτική λύση, ώστε ο καθένας να αποφασίσει μόνος του αν θέλει να συμμετάσχει στη λύση μιας κρίσης. Δεν πρέπει να περιμένουμε τα πάντα από την κυβέρνηση, εμείς οι ίδιοι είμαστε ουσιαστικοί σύνδεσμοι στη λύση.
