Σε επιστολή προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων, η Υφυπουργός Vivianne Heijnen ενημέρωσε τη Βουλή των Αντιπροσώπων για τη θέσπιση του Προγράμματος Συνεργασίας Κοινής Κινητικότητας. Το Πρόγραμμα Συνεργασίας Κοινής Κινητικότητας είναι μια συνεργασία μεταξύ τοπικών και περιφερειακών αρχών και της εθνικής κυβέρνησης. ο σύντομος περιγράφει τις πρώτες γραμμές του προγράμματος συνεργασίας.

Το πρόγραμμα προσφέρει καλές ευκαιρίες για προσβασιμότητα και κλιματικές προκλήσεις, υποστηρίζει τη χωρική πρόκληση (κοινοί κόμβοι κινητικότητας, πρόκληση στέγασης, χώρος στην πόλη) και διασφαλίζει πιο ομοιόμορφες συνθήκες αγοράς (εναρμόνιση, τυποποίηση) με συνεκτική προσέγγιση και κατεύθυνση για κοινή κινητικότητα. Η συμβουλή για ένα πρόγραμμα συνεργασίας είναι το αποτέλεσμα των συζητήσεων που έγιναν από τον Maarten van Biezen, προπονητή. Είχε αυτές τις συζητήσεις με δήμους και περιφέρειες, μεταξύ άλλων, και είναι σύμφωνος με τις συμβουλές της πρώην προέδρου του Green Deal Car Sharing II (Betty de Boer).

Η κοινή κινητικότητα είναι σημαντική για την κυβέρνηση επειδή συμβάλλει σε διάφορους κοινωνικούς στόχους, όπως το έργο στέγασης στις αστικές περιοχές, το οποίο διευκολύνεται καλύτερα από το χαμηλότερο κόστος κατασκευής, τη βελτιωμένη προσβασιμότητα και τον λιγότερο χώρο που καταλαμβάνουν τα αυτοκίνητα. Ένας άλλος στόχος είναι η μείωση των εκπομπών (όπως CO2 και άζωτο) από την κινητικότητα των αυτοκινήτων και η επιτάχυνση της κινητικότητας με μηδενικές εκπομπές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κοινόχρηστα αυτοκίνητα είναι πιο συχνά ηλεκτρικά από τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και επειδή οι χρήστες κοινών αυτοκινήτων διανύουν λιγότερα χιλιόμετρα σε αυτοκίνητα σε σύγκριση με τους ιδιοκτήτες ιδιωτικού αυτοκινήτου. Βελτιώνει την ποιότητα των μέσων μαζικής μεταφοράς επειδή το πρώτο/τελευταίο μίλι μπορεί να καλυφθεί με μερική κινητικότητα.

κοινή κινητικότητα

Η κοινόχρηστη κινητικότητα, γνωστή και ως μερική μεταφορά, είναι ένας συλλογικός όρος για όλα τα μέσα μεταφοράς που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από πολλούς χρήστες, όπου ο χρήστης είναι επίσης ο οδηγός, αλλά δεν το κατέχει. Παραδείγματα είναι κοινόχρηστα ποδήλατα, σκούτερ και αυτοκίνητα. Η κύρια διαφορά με τα «παραδοσιακά» ενοικιαζόμενα οχήματα είναι ότι με τα κοινόχρηστα οχήματα, η χρήση είναι προσβάσιμη 24 ώρες την ημέρα (συχνά μέσω εφαρμογής) χωρίς την παρέμβαση κάποιου ατόμου. Η κοινή κινητικότητα μπορεί να διαδραματίσει ρόλο πριν και μετά τη μεταφορά στις δημόσιες συγκοινωνίες. Η κοινή κινητικότητα σε αυτόν τον ορισμό δεν σημαίνει ρητά τη ομαδική χρήση αυτοκινήτου ή τις υπηρεσίες ταξί, καθώς ο χρήστης δεν είναι ο οδηγός. Οι πάροχοι κοινής κινητικότητας είναι συχνά εμπορικά μέρη.