Οι ασφαλιστές λειτουργούσαν παραδοσιακά σύμφωνα με την αρχή της αλληλεγγύης και της διάδοσης του κινδύνου.
Η Ολλανδία είναι γνωστή για την εκτεταμένη ποδηλατική κουλτούρα της. Μάλιστα, το ένα τέταρτο όλων των ταξιδιών στη χώρα γίνονται με ποδήλατο. Όμως, ενώ η χρήση ποδηλάτων αυξάνεται, υπάρχουν επίσης αυξανόμενες ανησυχίες για κλοπή ποδηλάτων, ειδικά για ακριβά μοντέλα όπως τα ηλεκτρονικά ποδήλατα και τα ποδήλατα ταχύτητας. Αυτή η τάση έχει ταράξει την ασφαλιστική αγορά, αλλά έχουν τεθεί ερωτήματα σχετικά με το πώς οι ασφαλιστές τιμολογούν τα συμβόλαιά τους.
Η τάση των ασφαλιστών να χρησιμοποιούν τεχνικές τμηματοποίησης για τον καθορισμό των ασφαλίστρων προέρχεται από την ικανότητα επεξεργασίας μεγάλων ποσοτήτων δεδομένων. Αυτές οι μέθοδοι ανάλυσης δεδομένων τους δίνουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν πρότυπα και, κατά συνέπεια, να συντάσσουν προφίλ κινδύνου.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι εάν κάποιος ζει σε μια περιοχή με υψηλό ποσοστό κλοπής ποδηλάτων, το ασφάλιστρό του θα είναι πιθανότατα υψηλότερο από κάποιον σε περιοχή χαμηλότερου κινδύνου. Αυτό όμως εγείρει ηθικά ερωτήματα. Είναι δίκαιο κάποιος που ζει σε περιοχή κινδύνου - συχνά όχι από επιλογή, αλλά λόγω κοινωνικοοικονομικών συνθηκών - να πληρώνει περισσότερα για την ίδια προστασία;
κίνδυνος εξάπλωσης
Οι ασφαλιστικές εταιρείες εργάζονταν παραδοσιακά σύμφωνα με την αρχή της αλληλεγγύης και της διάδοσης του κινδύνου: ο καθένας πληρώνει ελάχιστα, ώστε να μπορούν να αποζημιωθούν λίγοι σε στιγμές ανάγκης. Ωστόσο, η σύγχρονη τεχνολογία και η ανάλυση δεδομένων κατέστησαν δυνατή την κατάτμηση. Χρησιμοποιώντας αυτές τις τεχνικές, οι ασφαλιστές υπολογίζουν πλέον τα ασφάλιστρα με βάση τους μεμονωμένους κινδύνους, όπως τον τόπο διαμονής του αντισυμβαλλομένου.
Σε περιοχές με υψηλότερα ποσοστά κλοπής και εγκληματικότητας, οι ιδιοκτήτες ποδηλάτων μπορούν να πληρώσουν έως και 50% περισσότερα για την ίδια ασφάλιση κλοπής και ζημιών από ό,τι σε άλλες περιοχές. Αυτή η προσέγγιση φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την παραδοσιακή ιδέα αλληλεγγύης πίσω από την ασφάλιση.
Με ποδήλατα που κοστίζουν από 2000 έως 9000 δολάρια, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί αισθάνονται την ανάγκη να ασφαλιστούν έναντι κλοπής και ζημιάς. Αυτές οι υψηλές τιμές έχουν κάνει την ασφάλιση ζημιών περιουσίας και κλοπής όλο και πιο δημοφιλή, πράγμα που σημαίνει ότι διακυβεύονται πολλά χρήματα τόσο για τους ασφαλιστές όσο και για τους ιδιοκτήτες ποδηλάτων.
Ορισμένοι ασφαλιστές έχουν διαπιστώσει ότι ορισμένα ποδήλατα, όπως τα ποδήλατα ταχύτητας, είναι απλώς πολύ επικίνδυνα για να ασφαλιστούν. Θεωρούνται υπερβολικά ακριβά, με δυσμενή αναλογία μεταξύ εισοδήματος ασφαλίστρων και πιθανών πληρωμών.
Αυτή η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από αλλαγές συμπεριφοράς μεταξύ των καταναλωτών. Μελέτη του Υπουργείου Υποδομών και Διαχείρισης Υδάτων δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι, με το σωστό κίνητρο, είναι πρόθυμοι να αντικαταστήσουν τις μικρές διαδρομές με αυτοκίνητο με τις διαδρομές με ποδήλατο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της χρήσης ποδηλάτου, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερες κλοπές και συνεπώς σε μεγαλύτερη ζήτηση για ασφάλιση.
«Σύντομη βόλτα; Αυτός είναι ένας κύκλος σε χρόνο μηδέν!».
De εκστρατείες που ενθαρρύνει το ποδήλατο για σύντομα ταξίδια έχει διπλό αντίκτυπο. Από τη μία πλευρά, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο υγιή, πιο φιλική προς το περιβάλλον κοινωνία, αλλά από την άλλη, μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους κλοπής ποδηλάτου. Εάν περισσότεροι άνθρωποι κάνουν ποδήλατο για μικρά ταξίδια, αυτό σημαίνει ότι περισσότερα ποδήλατα σταθμεύουν σε δημόσιους χώρους, γεγονός που μπορεί να προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες στους κλέφτες.
Δεδομένων των προκλήσεων και των ανησυχιών που αναφέρθηκαν, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί εάν υπάρχουν εναλλακτικά μοντέλα ασφάλισης που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τόσο των καταναλωτών όσο και των ασφαλιστών. Η συλλογική ασφάλιση ή οι πρωτοβουλίες προσανατολισμένες στην κοινότητα μπορούν να προσφέρουν μια λύση, όπου ομάδες ανθρώπων συνεργάζονται για να ασφαλιστούν έναντι κλοπής ή ζημιάς.
