De reisyndustry docht it min. In soad reisorganisaasjes hawwe har liquiditeitsposysje net yn oarder en dogge alles wat se kinne om fallisemint te foarkommen. Reisbedriuwen wurde sels beskuldige fan it oanbieden fan reizen, wylst se yn 'e realiteit al binne annulearre om kontanten fan klanten yn bonnen te konvertearjen. Reisjild werombetelje is ek in lestige saak, om't de measte reisorganisaasjes de útjefte fan bonnen leaver sjogge.
Bedriuwen lykas Sunweb geane allinich werom om in voucher werom te beteljen fia in freonlike koloanje mei in strang fertroulikens klausule, It liket hieltyd mear dat it in geunst wurden is dat konsuminten har jild werom krije nei it annulearjen fan 'e reis. Mear dan seis moanne nei it fersyk fan in protte konsuminten om har reisjild werom te beteljen, bliuwende reisorganisaasjes sturich wapperje mei de bonnen dy't se hawwe útjûn en oplein. As in reisoanbieder fallyt giet, kin de konsumint har melde by it garânsjefûns, mar in soad konsuminten wolle dêr net mear op wachtsje.
it fallisemint fan de reisorganisaasje
De steatssekretaris Mona Keijzer fan Ekonomyske Saken en Klimaat skriuwt oan de Twadde Keamer oer de posysje fan konsuminten yn relaasje ta oare skuldeaskers yn gefal fan fallisemint fan in reisorganisaasje.
“Oanbieders fan pakketreis en hannelers dy't keppele reisarranzjeminten fasilitearje, binne wetlik ferplichte maatregels te nimmen tsjin insolvinsje. Dit betsjut dat yn gefal fan insolvinsje de (diels) fergoeding fan alle bedragen dy't troch of út namme fan 'e reizgers betelle wurde moatte wurde garandearre, en ek de repatriëring fan' e reizger as in reisoanbieder ferantwurdlik is foar persoaneferfier. In reisoanbieder kin dit dwaan troch lid te wurden fan in garânsjefûns of troch fersekering te nimmen. As resultaat sille konsuminten net hoege te meitsjen mei it rezjym fan 'e fallissementswet yn gefal fan fallissemint fan in reisorganisaasje dy't foldocht oan' e wetlike ferplichting. De fraach oft krediteuren wurde befoardere boppe konsuminten is yn dit gefal dus net fan tapassing. ”
ACM soarget derfoar dat reisoanbieders dizze juridyske ferplichting hâlde en a kinne útjaan sanksje as dit net it gefal is. Derneist kin de konsumint melde by ACM as in reisoanbieder gjin insolvinsjemaatregels hat nommen. ACM hat de ôfrûne jierren ferskate kearen hanthaveningsaksjes dêrop nommen. De grutte mearderheid fan reisoanbieders is oansletten by in garânsjefûns, lykas SGR, VZR Garant en GGTO. In garânsjefûns garandeart de foarôf betelle reissom yn gefal fan finansjele insolvinsje fan 'e reisoanbieder. As in reisoanbieder fallyt giet, kin de konsumint melde by it garânsjefûns.
Neffens Keijzer is de De Twadde Keamer is al per brief ynformearre oer it kabinetsbeslút om de Stichting Garantiefonds Reisgelden (SGR) in lienfoarsjenning te jaan. Mei tank oan dizze liening kin SGR konsuminten trochgean mei skeafergoeding yn gefal fan fallissemint fan oansletten reisorganisaasjes. Dizze stipe lit ek it bon-systeem behâlde, wat de druk op 'e liquiditeitsposysje fan' e reisoanbieders fermindert. Trije oare, lytsere fûnsen hawwe yntusken oanjûn dat se itselde type foarsjenning wolle brûke ûnder deselde betingsten, nammentlik VZR Garant, GGTO en it Stifting Garânsje- en Garânsjefûns Zeilreizen. Diskusjes dêroer fine op it stuit noch plak. De petearen mei VZR Garant binne op it stuit yn 'e einfaze.
