Roemenië en Bulgarije sille op 31 maart lid wurde fan it Schengengebiet.
It opheffen fan ynterne grinskontrôles by de loft- en seegrinzen mei Bulgarije en Roemenië fan 31 maart 2024 is in wichtige mylpeal yn de útwreiding fan it Schengengebiet, in fûnemintele pylder fan it konsept fan frije beweging binnen de Jeropeeske Uny. Dizze ûntwikkeling, wêrtroch't EU-lucht- en seereizgers Roemeenje en Bulgarije kinne yngean sûnder grinskontrôles, en oarsom, sûnder de needsaak foar paspoartkontrôles, symbolisearret in wichtige stap nei in mear yntegreare en ferienige Europa.
Dizze útwreiding fan de Schengen gebiet waard lang tsjinhâlden troch beswieren fan guon lidsteaten, dy't twifele oan 'e reewilligens fan Bulgarije en Roemenië om de bûtengrinzen fan 'e Schengen-sône, benammen de grins tusken Bulgarije en Turkije, adekwaat te bewaken. Soargen oer de feiligens fan dizze bûtengrins wjerspegelje de bredere útdagings fan 'e EU by it behearen fan migraasje en it behâld fan ynterne feiligens. Dochs hat Nederlân, lang skeptysk, ein ferline jier in positive spin oer de kwestje makke, wat it paad frijmakke foar de útwreiding.
Mei de oansluting fan Roemeenje en Bulgarije omfettet it Schengengebiet no 29 steaten, wêrûnder 25 fan 'e 27 lidsteaten fan 'e EU, útsein Syprus en Ierlân, en ek Switserlân, Lychtenstein, Noarwegen en Yslân. Dit fergrutte Schengengebiet fersterket it fûnemintele rjocht fan EU-boargers om frij te reizgjen, te wurkjen en te libjen binnen de lidsteaten, in prinsipe yn it hert fan Jeropeeske yntegraasje.
De presidint fan 'e Jeropeeske Kommisje Ursula von der Leyen beklamme it histoaryske belang fan dizze útwreiding troch har rol te markearjen yn it opbouwen fan in sterker en ferienige Europa. Dit sentimint wjerspegelet de algemiene fisy fan de Europeeske Uny, dy't de útwreiding fan it Schengengebiet net allinnich sjocht as in bestjoerlike oanpassing, mar as in stap foarút yn it realisearjen fan de Europeeske dream fan frijheid en yntegraasje.
De parsjele yntegraasje fan Bulgarije en Roemeenje, mei de oanhâldende needsaak foar paspoartkontrôles oan nasjonale grinzen troch oanhâldende soargen fan guon lannen lykas Eastenryk, beljochtet lykwols ek de kompleksiteit fan sokke útwreidingen. Dizze stap lit sjen dat wylst de EU stribbet nei ienheid, d'r noch altyd útdagings en soargen binne dy't oerwûn wurde moatte om in folslein yntegreare en feilige uny te berikken.
