Elke situaasje is oars, mar faak wurdt de hûnebesitter fan in geleidehûn konfrontearre mei in meiwurker dy't net op 'e hichte is fan de wetjouwing.
De ûnmisbere maten wurde noch altyd wegere nettsjinsteande dúdlike wetlike regeljouwing. Assistinthûnebesitters yn Nederlân ûnderfine noch hieltyd obstakels yn it deistich libben. Ut resint ûndersyk, útfierd yn opdracht fan Hulphond Nederland, docht bliken dat wol ien op de fiif eigners fan in helphûn te krijen hat mei in wegering om earne yn te kommen. Dit nettsjinsteande de wetlike bepalingen dy't sûnt 2016 fan krêft binne UN ferdrach oer de rjochten fan minsken mei in beheining, dy’t mei klam sizze dat in helphûn oeral wolkom is.
De wichtichste plakken dêr't tsjinst hûnen en harren eigners tsjinkomme in muorre fan misferstân binne iten en drinken ferkeappunten, winkels, medyske foarsjennings, en iepenbier ferfier, ynklusyf taksys. De redenen foar dizze wegeringen ferskille, mar hygiëneregels en ûnbekendheid mei it UN-ferdrach wurde faak oanhelle. Opfallend is dat eigners fan helphûnen meastentiids op it plak konfrontearre wurde mei in wegering troch meiwurkers dy't net op de hichte binne fan de relevante wetjouwing.
diskusje
Bygelyks, koartlyn ien foarfal meldde dat in frou har earder registrearre geleidehûn net meinimme mocht yn in taksy dy't bedoeld wie foar pasjinteferfier, wat resultearre yn in fûle diskusje. Dit yllustrearret in breder probleem: de inkonsistente tapassing fan regels en ferskate graden fan bewustwêzen ûnder personiel yn ferskate sektoaren.
De situaasje is net allinich frustrerend foar eigners fan tsjinsthûnen, mar kin ek liede ta juridyske aksje. As in petear net helpt, kinne belutsenen in klacht yntsjinje by it buro dêr't se ôfwiisd binne of melde by it Nederlands Instituut voor de Rechten van de Minske. By meardere meldings fan ûnberikberens kin dit orgaan beslute om in ûndersyk út te fieren om te bepalen oft it wegerjen fan tagong as diskriminaasje beskôge wurde kin. Hoewol't de besluten fan it kolleezje net binend binne, wurde se yn 80% fan de gefallen troch de rjochtbank oannommen.
Sûnt 14 july 2016 is yn Nederlân it UN Konvinsje oer de rjochten fan minsken mei in beheining fan krêft en offisjeel wet wurden. Dat betsjut dat njonken ûnderwiisynstellingen ek wurkjouwers, wenningoanbieders en ferfierbedriuwen, horeca-ynstellings, musea, winkels, bioskopen, fersekerders en soarchynstellings no ek oan de wet moatte foldwaan.
"Wy fine it wichtich dat ús helphûnen-yn-training en harren handlers ek oeral tastien binne."
De nije hygiënekoade foar horeka-ynrjochtings, fan krêft sûnt 1 april 2016, stelt dúdlik dat assistinsjehûnen tagong hawwe moatte ta restaurants, ynklusyf dy mei in iepen keuken of buffetrestaurants. Der binne lykwols útsûnderingen, lykas bepaalde ôfdielingen yn sikehûzen dêr't de oanwêzigens fan in helphûn troch it besmettingsrisiko net mooglik is. Yn de measte gefallen binne bystânshûnen wolkom yn sikehûzen, mits it personiel fan tefoaren rieplachte wurdt.
KNGF Leihûnen beklammet dat net elke omjouwing geskikt is foar helphûnen. Lokaasjes lykas festivals, popkonserten en oare drokke eveneminten kinne oerweldigjend wêze foar de bisten, wêrtroch't se har liedende funksje ferlieze. Dit stânpunt ûnderstreket de kompleksiteit fan de diskusje oer de berikberens foar helphûnen, dêr't net allinnich rjochten en plichten, mar ek mei it wolwêzen fan de hûn rekken hâlden wurde moatte.
