Het lijkt er steeds meer op dat de taxisector franchisegevers en vervoersmakelaars kan missen als kiespijn. Veel franchisenemers hebben reeds het loodje gelegd omdat de concurrentie moordend is waardoor bedrijven laag inschrijven om te proberen te overleven.

“De winst van de hoofdaannemer zit niet in de kilometerprijs van de ritten die hij zelf rijdt, maar in het verschil in de prijs die de franchisegever krijgt vanuit de aanbesteding en de commissie die hij aan de franchisenemer geeft, die zelf onder zijn kostprijs rijdt.”

Naast vele bedrijven die opgingen in overnames en andere constructies namen we de afgelopen tijd door faillissement afscheid van ondermeer City-Tax Kerkrade B.V., Schreurs Personenvervoer B.V, De Roo Taxi & Autoverhuur, Schuil Personenvervoer, Taxi De Hart B.V. en Verhoef Personenvervoer B.V. Al deze bedrijven hadden met elkaar gemeen dat het allemaal franchisenemers waren van het landelijk opererende De Vier Gewesten (DVG). 

De publieke opinie durft openlijk vragen te stellen of deze formule nog veel jaren mee kan gaan en of franchisegevers nog wel bestaansrecht hebben.  “Franchisegevers weten als geen ander wat de minimale kostprijs moet zijn om winstgevend het vervoer weg te rijden en toch laten ze hun leden rijden ver beneden hun eigen kostprijs. Je zou verwachten dat ze hun eigen leden beter beschermen wanneer ze dit vaststellen.“

Hoofdaannemer doet het voor weinig en onderaannemer voor nog minder.

Natuurlijk worden de tarieven door de franchisenemers zelf bepaald en niet door franchisegevers. Franchisegevers geven aan te helpen bij aanbestedingen, projectinformatie te verschaffen, inkoopafspraken te regelen, te helpen bij juridische zaken en opleidingen aan hun leden te verzorgen.

Wellicht zouden franchisegevers er goed aan doen hun leden beter voor te lichten en de rekenmodellen van hun leden even door te lichten vooraleer opdrachten worden verstrekt.