Na een afwijzend vonnis van de kantonrechter heeft het hof de vordering van FNV toegewezen en TUI veroordeeld om FNV als onderhandelingspartner te erkennen.
De Hoge Raad heeft geoordeeld dat de beslissing van het gerechtshof, waarin gesteld wordt dat TUI niet kan weigeren te onderhandelen met vakbond FNV over een cao voor haar cabinepersoneel, in stand blijft. Deze uitspraak markeert een belangrijk moment in de Nederlandse arbeidsjurisprudentie en benadrukt de complexiteit van onderhandelingen over collectieve arbeidsvoorwaarden.
De zaak begon toen FNV TUI benaderde met het verzoek om te onderhandelen over de primaire arbeidsvoorwaarden van het cabinepersoneel. TUI weigerde dit, met als argument dat zij al onderhandelingen voerde met de eigen ondernemingsraad (OR), die extra bevoegdheden had gekregen om over deze voorwaarden te beslissen. De vakbond liet het er echter niet bij zitten en stapte naar de rechter.
De eerste uitspraak van de kantonrechter viel in het nadeel van FNV uit, maar in hoger beroep kreeg de vakbond gelijk van het hof. TUI besloot vervolgens cassatieberoep in te stellen bij de Hoge Raad. De centrale juridische vraag was of een werkgever de plicht heeft om met een vakbond te onderhandelen over collectieve arbeidsvoorwaarden.
De Hoge Raad bevestigde dat een werkgever in principe zelf mag bepalen of en met wie er onderhandeld wordt over collectieve arbeidsvoorwaarden. Desondanks kan het maatschappelijk onzorgvuldig en daarmee onrechtmatig zijn om een vakbond die voldoende representatief is, uit te sluiten van onderhandelingen. Belangrijk in deze afweging zijn de representativiteit en deskundigheid van de vakbond, het belang van onafhankelijke onderhandelingen, en het draagvlak onder werknemers voor de huidige onderhandelingsmethode.
De beslissing van het hof dat TUI met vakbond FNV moet onderhandelen over een cao voor haar cabinepersoneel blijft in stand. Dat heeft de Hoge Raad geoordeeld.
In het geval van TUI oordeelde het hof dat de weigering van TUI om met FNV te onderhandelen niet gerechtvaardigd was, gezien de representativiteit van de vakbond en het belang van onafhankelijk onderhandelde arbeidsvoorwaarden. De Hoge Raad onderschreef deze belangenafweging, waardoor de uitspraak van het hof overeind bleef.
Cassatieadvocaat Marieke van der Keur, die namens FNV optrad, benadrukte het belang van deze uitspraak voor de erkenning van vakbonden in onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden. De zaak onderstreept het belang van een evenwichtige vertegenwoordiging van werknemersbelangen, vooral in sectoren waar de arbeidsvoorwaarden een directe impact hebben op de kwaliteit van leven van de werknemers.
De uitspraak van de Hoge Raad is niet alleen een overwinning voor FNV, maar ook een duidelijk signaal naar andere werkgevers die de onderhandelingsrechten van vakbonden proberen te omzeilen door vergaande bevoegdheden aan ondernemingsraden te geven. Het recht van werknemers om door een onafhankelijke partij vertegenwoordigd te worden blijft een hoeksteen van het Nederlands arbeidsrecht.
