Πολιτικές και εργατικές ανησυχίες ακολουθούν την πώληση της Deutsche Bahn στο I Squared Capital.
Ο κόσμος των μεταφορών στην Ολλανδία υφίσταται μια σημαντική αλλαγή. Η Arriva, ένα κορυφαίο όνομα στις δημόσιες συγκοινωνίες, αλλάζει ιδιοκτησία. Η Deutsche Bahn, ο σημερινός ιδιοκτήτης, επιβεβαίωσε ότι πουλά την Arriva στην αμερικανική επενδυτική εταιρεία I Squared Capital. Η είδηση δεν είναι χωρίς πολιτικές συνέπειες. Η πώληση έχει προκαλέσει σάλο στη Χάγη. Η καταγγελία αναφέρει ότι οι περιφερειακές δημόσιες συγκοινωνίες περιέρχονται όλο και περισσότερο σε ιδιώτες, γεγονός που μειώνει τον δημόσιο έλεγχο.
Η Arriva δεν είναι μια οποιαδήποτε μεταφορική εταιρεία. Η εταιρεία εξυπηρετεί μεγάλα τμήματα της Ολλανδίας και είναι ειλικρινής επικριτής όταν πρόκειται για την αποκλειστική αδειοδότηση του κύριου σιδηροδρομικού δικτύου προς το NS μέχρι το τέλος του 2033. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Εταιρειών Κινητικότητας Ολλανδίας (FMN), της οποίας είναι η Arriva μέλος, αυτή η αποκλειστικότητα έρχεται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Θέση με την οποία δεν συμφωνεί ο πλημμελειοδίκης της Χάγης.
FNV
Οι συνέπειες της πώλησης επεκτείνονται και στις επαρχίες όπου δραστηριοποιείται η Arriva. Οι πολιτικοί εκεί ανησυχούν γιατί μια επενδυτική εταιρεία, σε αντίθεση με μια οντότητα όπως η Deutsche Bahn, εξυπηρετεί πρωτίστως συμφέροντα εκτός από τις δημόσιες συγκοινωνίες. Οι ανησυχίες δεν είναι μόνο πολιτικές. Το συνδικάτο FNV είναι αβέβαιο για το μέλλον περίπου 5500 εργαζομένων της Arriva στην Ολλανδία.
Η νέα ιδιοκτησιακή δομή φέρνει ευκαιρίες και απειλές. Από τη μία πλευρά, η τεχνογνωσία της I Squared Capital σε παγκόσμια έργα υποδομής θα μπορούσε να οδηγήσει σε καινοτομίες και αποτελεσματικότητες εντός της Arriva. Από την άλλη, ελλοχεύει ο κίνδυνος μεγιστοποίησης του κέρδους, που μπορεί να είναι εις βάρος των υπηρεσιών και των συνθηκών απασχόλησης.
Για το συνδικάτο FNV, η πρόκληση θα έγκειται στη διασφάλιση των συνθηκών απασχόλησης και στην εξασφάλιση της απασχόλησης για τους χιλιάδες εργαζόμενους της Arriva. Ενώ η Deutsche Bahn μπορεί να ένιωθε μεγαλύτερη κοινωνική ευθύνη ως κρατική εταιρεία, ο νέος ιδιοκτήτης αναμένεται να υιοθετήσει μια πιο επιχειρηματική προσέγγιση. Άλλωστε, η Arriva δεν είναι απλώς ένας μεταφορέας, αλλά και ένας κρίσιμος κρίκος στην κινητικότητα της χώρας. Σε δέκα από τις δώδεκα επαρχίες, τα λεωφορεία και τα τρένα τους παρέχουν καθημερινές συνδέσεις μεταξύ πόλεων και γύρω περιοχών, κάτι που δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Πλάνης
Μια εντυπωσιακή εξέλιξη, σε ό,τι αφορά τη Rover, γιατί συνήθως δεν βγαίνουν πολλά χρήματα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εάν η αμερικανική εταιρεία καταφέρει να το αλλάξει αυτό, θα μπορούσε να είναι καλά νέα για τους ταξιδιώτες. «Για να βγάλεις χρήματα από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, χρειάζεσαι πολλούς ταξιδιώτες», λέει ο διευθυντής της Rover, Freek Bos. «Αυτό σημαίνει ότι αυτή η εταιρεία πρέπει να εργαστεί σκληρά για να δημιουργήσει ένα καλό προϊόν που να πουλάει τον εαυτό της. Ας ελπίσουμε ότι αυτό σημαίνει περισσότερα και καλύτερα δημόσια μέσα μεταφοράς.»
Τετράγωνο κεφάλαιο
Τετράγωνο κεφάλαιο δεν είναι απλώς επενδυτής. Είναι μια εταιρεία private equity με έμφαση σε παγκόσμια έργα υποδομής. Το χαρτοφυλάκιό τους περιλαμβάνει επενδύσεις σε τομείς όπως η ενέργεια, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και οι μεταφορές, όχι μόνο στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη αλλά και σε ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Ινδία και η Κίνα. Αυτό το υπόβαθρο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένδειξη της κατεύθυνσης που παίρνει η Arriva υπό τον νέο ιδιοκτήτη, αν και αυτό είναι ακόμα καθαρά εικασιακό προς το παρόν. Το σίγουρο είναι ότι η Arriva είναι ένας σημαντικός παίκτης στον ολλανδικό τομέα κινητικότητας, που δραστηριοποιείται σε δέκα από τις δώδεκα ολλανδικές επαρχίες τόσο με λεωφορεία όσο και με τρένα.
Η πώληση της Arriva σε αμερικανική επενδυτική εταιρεία σηματοδοτεί μια νέα φάση για τις ολλανδικές δημόσιες συγκοινωνίες. Ενώ οι πολιτικοί εξετάζουν τις συνέπειες για τη δημόσια ιδιοκτησία και οι εργαζόμενοι αναρωτιούνται τι επιφυλάσσει το μέλλον, ένα είναι βέβαιο: τα χαρτιά έχουν ανακατασκευαστεί σε έναν κλάδο στον οποίο η ισορροπία μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας ιδιοκτησίας αμφισβητείται όλο και περισσότερο.
