Tijdens de tweede onderhandelingsronde tussen de vakbonden en werkgeversorganisatie Koninklijk Nederlands Vervoer (KNV) werd duidelijk dat de standpunten van beide partijen nog mijlenver uit elkaar liggen. Ondanks een constructieve sfeer aan de onderhandelingstafel blijft het verschil in visie op essentiële thema’s als loonstructuur, toeslagen, reiskosten en ziekteverzuim groot.

De vakbonden, vertegenwoordigd door onder meer FNV en CNV, dringen aan op een fundamentele hervorming van het loongebouw. Hun voorstel omvat de ontwikkeling van één geïntegreerd loongebouw voor zowel rijdend als niet-rijdend personeel, waarbij functies opnieuw moeten worden beschreven en gewaardeerd. Daarnaast willen zij structurele toeslagen vastleggen voor gebroken diensten en werk in de avond, nacht en het weekend. Volgens de bonden is dit noodzakelijk om het beroep aantrekkelijk te houden en personeel te behouden in een sector die kampt met hoge werkdruk en personeelsverloop.

NEA-index

KNV erkent het belang van een toekomstbestendige cao, maar wijst erop dat de voorgestelde wijzigingen grote financiële gevolgen hebben voor vervoersbedrijven. De organisatie betwijfelt of deze kosten binnen de kaders van de NEA-index — de benchmark voor tariefontwikkeling in het doelgroepenvervoer — kunnen worden opgevangen. Werkgevers vrezen dat de aanpassingen niet te bekostigen zijn zonder financiële compensatie van opdrachtgevers zoals gemeenten.

Een ander heikel punt is de reiskostenvergoeding. De vakbonden hebben dit onderwerp als harde eis op tafel gelegd. Zonder een regeling voor woon-werkverkeer, zeggen zij, komt er geen nieuwe cao. Zij wijzen erop dat veel chauffeurs lange afstanden moeten afleggen om bij hun standplaats te komen, vaak op eigen kosten. Volgens FNV is het onacceptabel dat werknemers de prijs betalen voor gebrekkige voorzieningen: “Als mensen elke dag tientallen kilometers reizen zonder vergoeding, dan demotiveer je juist de werknemers die je zo hard nodig hebt.”