Politika yapıcıların önündeki zorluk, satın almanın faydaları ile değerli yerel taşıyıcıların elde tutulması arasında bir denge bulmaktır.
Taksi sektörü çok önemli bir kavşakta. Kontrol merkezleri yıllardır görev başındadır ancak son gelişmeler, bunların ulaşım sorunlarının çözümündeki etkinliğinin arzu edilenden çok uzak olduğunu göstermektedir. Bu şu soruyu akla getiriyor: Yerel nakliye şirketlerini seçmek daha iyi bir çözüm olmaz mı?
Yerel nakliye firmalarının en büyük avantajlarından biri bölgeyle olan derin bağlarıdır. Genellikle yerel ihtiyaçları, rotaları ve zorlukları daha iyi anlıyorlar. Bu, genellikle ulusal bir bakış açısıyla çalışan ve bu nedenle yerel ulaşım ihtiyaçlarının nüanslarını gözden kaçırabilen kontrol merkezlerinin tam tersidir. Ve lütfen unutmayın, önümüzdeki yıllarda izlememiz gereken yol yapay zeka (AI) değil, çözüm yalnızca sağduyudur.
Yerel şirketler de genellikle daha esnek ve çeviktir. Değişikliklere daha hızlı yanıt verebilirler ve karar verme süreleri daha kısadır. Bu esneklik, yerel topluluğun ihtiyaçlarını daha iyi karşılayan kişiselleştirilmiş çözümler sunmalarına olanak tanır. Buna ek olarak, yerel şirketlerin genellikle çalışanlarıyla daha güçlü bağları vardır ve bu da daha yüksek çalışan memnuniyetine ve daha iyi hizmete yol açabilir.
ihaleler
Bir diğer önemli husus ise ekonomik etkidir. Yerel nakliye firmalarının tercih edilmesiyle yerel ekonomi ve istihdam desteklenmektedir. Bu, yerel halkın daha iyi ulaşım hizmetlerinden yararlanırken yerel ekonomiyi güçlendireceği olumlu bir zincirleme reaksiyon yaratabilir.
"Ulaştırma hizmetlerine yönelik kamu ihaleleri bağlamında, yerel yöneticilere, yerel taksi şirketlerine adil bir şans vermeleri çağrısında bulunuyorum. Bu çağrı, yerel şirketlerin yalnızca hizmet açısından değil, aynı zamanda hizmet açısından da sağladığı benzersiz değerin tanınmasına dayanmaktadır. Yerel ekonomi ve topluluk."
Prosedürleri basitleştirin ve küçük şirketlerin rekabet etmesini engelleyen engelleri azaltın. Bu, diğer şeylerin yanı sıra, ihale sürecini yerel oyuncular için daha uygun olan daha küçük sözleşmelere bölerek yapılabilir. Yerel bilgiye ve katılıma değer veren kriterleri belirleyin. Sadece maliyetlere değil, aynı zamanda yerel toplumun bilgisi ve sürdürülebilirlik girişimleri gibi yerel şirketlerin sunabileceği katma değere de bakmayın.
İhale dokümanlarının hazırlanmasına yerel taksi şirketlerinin dahil edilmesi. Onların girdileri gerçekçi ve ilgili gereksinim ve beklentilerin formüle edilmesi açısından çok önemli olabilir. İhaleler genellikle maliyetleri azaltmanın bir yolu olarak görülüyor. Şirketlerin birbirlerine karşı teklif vermesiyle umut, en uygun maliyetli sağlayıcının bulunmasıdır. Bu, müşteri için daha düşük fiyatlara yol açabilir; bu da özellikle bütçelerin sınırlı olduğu kamu hizmetleri için önemlidir.
Ancak sorun, genellikle yerel ihtiyaçlar ve koşullar hakkında derinlemesine bilgiye sahip olan yerel taşıyıcıların bu süreçte bir kenara atılabilmesidir. Büyük ölçekli satın alma süreçlerinde rekabet edebilecek kaynaklara sahip olmayabilirler veya daha büyük şirketlerin ölçek ekonomileriyle rekabet edemeyebilirler.
Başarılar
Kontrol merkezlerinin performansına baktığımızda sıklıkla karmaşık bürokratik yapılarla ve yerel bilgi eksikliğiyle boğuştuklarını görüyoruz. Ama dahası da var! Son yıllarda taksi sektörü bir dizi başarısızlık ve eksikliklerin damgasını vurduğu çalkantılı bir dönemden geçti. Büyük çapta ihale kazanan taşımacılık firmaları, yeterli hizmet verememeyi haklı çıkarmak için personel açığı bahanesinin arkasına saklanıyor gibi görünüyor. Bu durum, satın alma, bu şirketlerin sözleşmeden doğan yükümlülüklerini yerine getirmedeki etkinliği ve dürüstlüğü konusunda ciddi soruları gündeme getiriyor.
Çoğu zaman büyük vaatlerle ve iddialı tekliflerle ihaleleri kazanan bu şirketler, artık hem müşterilerde hem de son kullanıcılarda hayal kırıklığı yaratıyor. Personel eksikliği mazereti sadece yetersiz değil, aynı zamanda ihale prosedürleri bağlamında da ilgisizdir. Bu tür anlaşmalara girerken firmanın yeterli kaynaklara sahip olması ve gereklilikleri karşılayacak planlamaya sahip olması beklenir. Ayrıca işgücü piyasamızın yaşlanması yeni bir gerçek değil ve nakliye şirketi ihaleye kaydolduğunda zaten biliniyordu.
Daha da endişe verici olan ise bazı taşımacılık şirketlerinin kendilerini sosyal açıdan lider kuruluşlar olarak sunma eğilimidir. Bu kendini tanıtma, kusurlarını gizlemeye yönelik bir sis perdesi gibi görünüyor. Toplumdaki savunmasız gruplara hizmet etmeye kararlı olduklarını iddia etseler de, taşımacılığın temel prensibi olan yolcuları zamanında ve güvenilir bir şekilde taşımak konusunda sefil bir şekilde başarısız oluyorlar. Bu başarısızlığın, doktor randevularına gitmesi gereken hastalar veya okula zamanında gitmesi gereken öğrenciler gibi bu hizmetlere güvenen kişiler için doğrudan sonuçları vardır.
Bu şirketlerin eylemlerinden sorumlu tutulmalarının ve sözlerini yerine getirmemelerinin sonuçlarıyla yüzleşmelerinin zamanı geldi.
İhalelerde kaybeden firmaların durumu ise ilginç. Bu kuruluşlar planlama ve personel politikası açısından daha etkili olabilecek yaklaşımlarını hayata geçirme fırsatı bulamadılar. Potansiyel olarak yetenekli olan bu tarafların sürekli göz ardı edilmesi, ihale sürecinin adilliğine ve şeffaflığına gölge düşürmektedir.
Yerel taşımacılık şirketlerine geçiş, açıkça yenilik ve iyileştirme ihtiyacı olan bir sektörde memnuniyet verici bir değişiklik olabilir. İşlerin şu anki gidişatı da yürümüyor. Geleneksel yaklaşımı yeniden düşünmenin ve yerel şirketlere yerel taksi sektörüne değerli katkılarda bulunabileceklerini kanıtlama fırsatı vermenin zamanı geldi.
