Yeni öğretim yılının bitmesine yalnızca birkaç gün kala, somut çözümler konusunda endişe verici bir sessizlik hakim.
Yaz tatilinin sona ermesiyle birlikte birçok veli ve okul, yeni eğitim-öğretim yılının başlangıcına hazırlanıyor. Özellikle özel eğitimdeki çocukların okula ulaşımında sorunlar yaşanmaktadır. De Lijn'in bir girişimi olan Hoppin'in ilk aşaması sayesinde toplu taşımanın daha verimli ve sürdürülebilir hale gelmesi bekleniyor. Ancak bazı aileler için bu dezavantajlar ağır basmaktadır.
Het Lien Koelman'ın hikayesi pek çok şeyden sadece biri. Flaman gazetesi De Standaard'daki haberinde Koelman, durumu 'aşağılayıcı' olarak nitelendiriyor. Serebral palsi nedeniyle tekerlekli sandalyeye mahkûm olan oğlu Louis için yıllar süren iyi bir çözüm arayışının ardından sonunda taksiyle özel eğitim okuluna götürüldü. Eskiden günde XNUMX-XNUMX saat süren iş yarım saate düşürüldü. Ancak Koelman'a yakın zamanda taksi hizmetinin gelecek yıl durdurulacağı söylendi. Louis artık her gün yaklaşık iki saat süren otobüs yolculuklarına hazırlanabiliyor.
Katolik Eğitimi Flanders, ankete katılan 135 okulun yarısının öğrencilerinin ulaşımı konusunda ciddi endişe duyduğunu bildirdi. Küçük minibüsler ve taksiler kullanımdan kaldırılıyor ve hatta bazı okullar otobüs ulaşımının hiç olmadığını bildiriyor. Bu çok büyük bir sorun çünkü birçok aile için başka alternatif yok.
Peeters kabinesine göre minibüs ve taksilerin artık kullanılmaması yanlış. De Standaard bunu okullara yaptığı telefon görüşmesi sırasında duydu. Sekiz yöneticiden biri otobüs seferlerinin iptal edildiğini belirtti. Beşte biri, otobüs yolculuklarının tamamının henüz ihale yoluyla tahsis edilmediğini söyledi. Ancak hükümete göre, geçen yıl taksiyle götürülen çocukların artık daha verimli olması nedeniyle otobüsle seyahat etmek zorunda kalmaları da söz konusu olabilir.
Bu okul yılında özel eğitimde 4.000'den fazla öğrencinin artmasıyla birlikte, uygun öğrenci taşımacılığı sorunu daha da acil hale geliyor. Hareketlilik Bakanı Lydia Peeters'e (Açık VLD) göre, kimsenin 90 dakikadan fazla yolda kalmamasını sağlamak için ek kaynaklara ihtiyaç var. Peki bu mümkün mü? Özel ihtiyaçları olan çocuklar için 90 dakika zaten çok uzun değil mi?
artırmak
Bakan bu nedenle ek fonlara ihtiyaç duyulduğunu kabul ediyor, ancak önemli bir soru bu fonların gerçekten tahsis edilip edilmeyeceği ve zamanında kullanılıp kullanılmayacağıdır. Geçmişte vaatlerin her zaman somut eylemlere dönüşmediğini gördük. 90 dakikalık bir yolculuğun kabul edilebilir bir standart olup olmadığı da tartışmalıdır. Zaten çeşitli zorluklarla karşı karşıya olan çocuklar için uzun bir otobüs yolculuğu, öğrenme deneyimlerini etkileyen ek bir yük olabilir.
Fazladan 4.000 öğrencinin artması, özel ulaşım ihtiyacının her zamankinden daha fazla olduğunu gösteriyor. Bu durum, halihazırda yetersiz olan politikaların artan bu ihtiyacı nasıl karşılayabileceği konusunda soruları gündeme getiriyor. Sefer sayısının 'optimizasyonu'nun bu yeni gelişmeler ışığında yeniden değerlendirilmesi gerekebilecek gibi görünüyor.
Geçen yıl Flaman Hareketlilik Bakanı Lydia Peeters yatırım yaptı Otobüs taşımacılığına 27 milyon euro ekstra 2021'deki yürek parçalayıcı hikayelere teselli sağlamak. Ancak çok az şey değişmiş gibi görünüyor. Anvers'teki dört okulun öğrenci taşıma koordinatörü Kathleen Lebbe, bölgede yaklaşık 500 ila 600 öğrenci için şu anda herhangi bir ulaşım çözümünün bulunmadığını söylüyor.
yeni vizyon, eski sorunlar
Daha verimli, sürdürülebilir ve esnek toplu taşımayı amaçlayan Hoppin politikası 1 Temmuz'da yürürlüğe girdi. Plan kulağa hoş gelse de toplumdaki en savunmasız gruplar için dezavantajlara sahip gibi görünüyor. "Optimize edilmiş" bir ulaşım vaadi, iyi toplu taşımaya en çok bağımlı olanlar için özellikle kötü görünüyor. Yeni okul yılı yaklaşırken De Lijn, gezginlere yolculuklarını etkileyecek herhangi bir değişiklik olup olmadığını görmek için uygulamaya veya web sitesine başvurmalarını tavsiye ediyor. Ancak çocuklarını okula nasıl göndereceklerini merak eden ebeveynler için bu tavsiyeler boş kalıyor.
'Optimizasyon' terimi birçok kişi için ağızda acı bir tat bıraktı. Toplu taşımada iyileştirme olarak düşünülen şey, spesifik ama önemli bir grup için geriye doğru bir adım gibi görünüyor. Bu sorunların ciddiye alınarak sürdürülebilir ve insani bir çözüm bulunması büyük önem taşıyor. Aksi takdirde "optimizasyon", en savunmasız olanlar için korkunç sonuçlar doğuracak boş bir vaatten başka bir şey değildir.
Multi-disipliner bir yaklaşım gerekli görünmektedir. Ek kaynaklar çözümün bir parçasıdır ancak taşımacılığı daha verimli ve kişiye özel hale getirmenin yenilikçi yollarına da bakılmalıdır. Mesela yerel taksi şirketleriyle işbirlikleri yapılabilir mi? Veya araba paylaşımını tercih eden ebeveynlere sübvansiyon verilebilir mi?
