Ultimatum Arriva verlopen, nog geen oplossing voor te hoge werkdruk.
In het hart van Twente klinkt een luide roep om verandering. De buschauffeurs van Arriva, gefrustreerd door wat zij beschouwen als onhoudbare werkomstandigheden, hebben besloten tot actie over te gaan. Op dinsdag 12 maart, van 9:00 tot 12:00 uur, zullen zij hun werkzaamheden neerleggen en zich verzamelen voor een openbare actie op het station in Enschede. Deze actie markeert een cruciaal moment in hun strijd tegen de extreme werkdruk die hen dagelijks belast.
De situatie in Twente is symptomatisch voor een bredere crisis binnen het Nederlandse streekvervoer, waar werknemers al langere tijd kampen met toenemende werkdruk, mede door overnames en aanpassingen in de sector. De overname van vervoerstaken van Keolis door Arriva heeft de situatie in Twente specifiek op scherp gezet. Marijn van der Gaag, bestuurder van FNV Streekvervoer, licht de kritieke punten toe: “Er moeten betere afspraken worden gemaakt over rij- en rusttijden. Chauffeurs moeten onder andere 30 minuten aaneengesloten pauze kunnen opnemen. Met de krappe roosters die er nu zijn, hebben de chauffeurs nauwelijks tijd om te eten, naar het toilet te gaan of om even de benen te strekken.”
De vakbond FNV heeft een ultimatum gesteld aan Arriva, eisend dat er actie wordt ondernomen om de werkdruk te verminderen. Dit ultimatum is inmiddels verlopen zonder dat er een oplossing is bereikt. “Dit is onze eerste stakingsdag,” benadrukt Van der Gaag. “We hebben Arriva duidelijk gemaakt dat er iets moet gebeuren. Tot nu toe is er nog geen oplossing uit voortgekomen.”
Arriva Twente telt meer dan 400 werknemers, waarvan velen de noodzaak van actie onderschrijven. De actiebereidheid onder de leden van de vakbond is groot, en meer stakingen worden niet uitgesloten als Arriva niet met een bevredigende oplossing komt. “De werknemers willen echt dat Arriva met een oplossing komt voor de veel te hoge werkdruk. Als die er niet komt, sluit ik meer stakingen zeker niet uit,” verklaart Van der Gaag.
De FNV pleit voor het respecteren van de oude rij- en rusttijden zoals die ook bij Keolis golden, om zo de werkdruk op een acceptabel niveau te brengen. Dit zou niet alleen ten goede komen aan de chauffeurs maar uiteindelijk ook aan de reizigers, doordat chauffeurs hun werk beter kunnen volhouden.
Deze situatie in Twente is een belangrijke testcase voor de toekomst van arbeidsomstandigheden binnen het Nederlandse openbaar vervoer. Het laat zien dat werknemers bereid zijn op te komen voor hun rechten en wijst op de noodzaak van dialoog en compromis tussen werknemers en werkgevers in deze sector.
