De coronacrisis heeft een zware wissel getrokken op de zorgvervoersector. Een van de gevolgen daarvan was dat personeel (soms noodgedwongen) de sector verliet, doordat voor langere tijd veel ritten wegvielen. Nu de vraag naar zorgvervoer weer is toegenomen, kampt de sector met honderden moeilijk te vervullen vacatures. Het gaat niet alleen om chauffeurs, maar ook ondersteunend personeel als centralisten, begeleiders en monteurs. Het tekort loopt dusdanig op dat bedrijven aangeven ritten niet meer op tijd te kunnen doen. Sommige bedrijven geven aan dat ritten helemaal dreigen uit te vallen. Het betreft onder andere ritten naar ziekenhuizen, zorginstellingen en onderwijsinstellingen.
Op het hoogtepunt van de coronacrisis werden vervoersvolumes in onder meer het Wmo-vervoer en in de Regiotaxi fors ingekrompen. In het dagbestedingsvervoer en het zittend ziekenvervoer lagen de volumes vele tientallen procenten lager dan voor de crisis. Zorgvervoerondernemers kregen daardoor flinke financiële klappen, ondanks de generieke steunmaatregelen en het feit dat diverse opdrachtgevers waar mogelijk financieel bijsprongen door een deel van de uitgevallen ritten te vergoeden. Een deel van het personeel stroomde door de lagere vervoersvolumes de branche uit. Enerzijds omdat de steunmaatregelen niet altijd toereikend waren om al het personeel (waaronder veel flexibel personeel) in dienst te houden. Anderzijds omdat personeel zelf stopte met werken of elders werk kon vinden.
Nu het vervoer weer enigszins uit een dal geklommen is, wordt de sector geconfronteerd met een groot tekort aan personeel. Ook neemt door het oplopen van de coronabesmettingen het aantal ziektemeldingen toe. Voor de vervoerders een maar moeilijk op te lossen probleem dat ervoor kan zorgen dat straks niet iedereen meer vervoerd kan worden. Nu al moeten klanten soms langer dan afgesproken wachten op de taxi die hen bijvoorbeeld naar de dagbesteding of naar het ziekenhuis brengt.
‘Landelijk gezien zien we honderden vacatures die lastig zijn in te vullen. Dat betekent dat er nu al een extra beroep wordt gedaan op personeel binnen bedrijven, maar dat is niet altijd toereikend voor de grote piek van het vervoer in de ochtend en de middag. We zien dat ondernemers in samenspraak met opdrachtgevers aanpassingen doorvoeren om te voorkomen dat ritten uitvallen. Dat vraagt heel veel kunst- en vliegwerk en creativiteit van de bedrijven om klanten zo goed mogelijk te kunnen bedienen. We merken dat bij ondernemers het water echt aan de lippen staat. Bij de meeste opdrachtgevers bestaat gelukkig begrip voor de situatie. Dat is een goede zaak. Maar de passagiers in onze taxi’s ervaren natuurlijk het echte probleem. Zij kunnen niet altijd meer op tijd vervoerd worden, of ze worden niet meer door hun vaste chauffeur gereden. Voor een kwetsbare doelgroep is dat een groot probleem.’
KNV zoekt samen met de ondernemers op diverse manieren naar oplossingen voor het probleem. Helaas is het personeelstekort niet van vandaag op morgen opgelost, aangezien het zich ook voordoet in andere sectoren als bijvoorbeeld de zorg en de horeca. De branche vraagt daarom vooral om begrip voor de situatie. Bertho Eckhardt daarover: ‘Het is geen kwade wil dat de bedrijven niet altijd aan de vervoersvraag kunnen voldoen op de momenten dat klanten dat willen. Zorgvervoerders zijn onderdeel van de zorgketen en houden de belangen van de klant voortdurend in de gaten. We zijn nu echter in een situatie terechtgekomen dat we soms niet meer de wens van de klant kunnen invullen. Daar zitten de ondernemers vreselijk mee in hun maag.’
Lees ook: Geen menswaardig vervoer voor kwetsbare leerlingen
