Fred Teeven, sinds 1 december 2024 voorzitter van Koninklijk Nederlands Vervoer (KNV), heeft zijn eerste honderd dagen in functie benut om zich grondig in te werken in de wereld van het leerlingen- en zorgvervoer.
Wat hem daarbij vooral opvalt, is de scheve balans tussen wat er van vervoerders wordt gevraagd en de verantwoordelijkheden die ouders en opdrachtgevers nemen. “Wij zijn vervoerders, geen verplegers,” klinkt het scherp uit de mond van de oud-staatssecretaris, die zijn zorgen uit over een systeem dat volgens hem is vastgelopen in bureaucratie, inefficiëntie en onhoudbare marges voor ondernemers.
Tijdens een werkbezoek aan Utrecht trof Teeven een situatie aan die volgens hem exemplarisch is voor de problemen in de sector. Tussen twee aanbestedingsrondes in werden daar tijdelijk reguliere stadsbussen ingezet om leerlingen te vervoeren. “Ouders zetten hun kinderen bij de halte af, hoor je ze mopperen over zo’n grote bus. Terwijl ze net zo goed zelf even een kilometer door hadden kunnen rijden,” aldus Teeven. Zijn observatie wijst op een dieperliggend probleem: de vanzelfsprekendheid waarmee ouders hun kinderen laten vervoeren, zonder zich af te vragen wat daar allemaal bij komt kijken en wat het kost. “We hebben dit systeem met al die indicaties zelf opgetuigd,” stelt hij, “maar is het nog houdbaar als je daardoor maar drie kinderen in een busje kunt vervoeren? Je kunt veel efficiënter werken én met grotere marges als je acht kinderen in een bus zet.”
beperkingen
De frustratie bij Teeven zit niet alleen in de dagelijkse praktijk, maar ook in de structurele beperkingen van het systeem. Hij hekelt de manier waarop aanbestedingen verlopen in de vervoerswereld. Volgens hem dwingen korte contracten ondernemers tot het doen van te lage biedingen, waarmee ze zichzelf in de problemen brengen zodra er iets tegenzit. “Ondernemers zetten laag in om de opdracht binnen te halen. Als het dan even tegenzit, komen ze niet uit.” Hij pleit daarom voor langere contracten van vijf tot zeven jaar. Dat zou bedrijven de ruimte geven om te investeren in materieel, personeel en innovatie. “De balans moet beter. Maak je afspraken voor langere termijn, dan geeft dat ondernemers meer basis en stabiliteit.”
Die langere contracten moeten er niet zomaar komen, beseft Teeven. Daarvoor is samenwerking nodig met overheden, verzekeraars en andere opdrachtgevers. “Ik praat met alle partijen: met de staatssecretaris, met gedeputeerden, met gemeenten, met zorgverzekeraars.” Zijn doel is helder: hij wil een systeem creëren waarin niet alleen de zorg voor vervoer centraal staat, maar ook de economische houdbaarheid voor de ondernemers die dit vervoer dagelijks mogelijk maken.
‘wij zijn vervoerders geen verplegers’ zegt Teeven in de laatste editie van de Taxikrant, een uitgave van Sociaal Fonds Mobiliteit.
De achtergrond van Teeven als jurist, voormalig officier van justitie en politicus komt hierbij goed van pas. Hij weet hoe Den Haag werkt en kent het klappen van de zweep. Directeur Carlo Cahn van KNV roemt zijn nieuwe voorzitter dan ook als een ervaren bestuurder met gevoel voor de sector én een directe stijl die ondernemers aanspreekt. “Fred is to the point en zijn stijl spreekt de ondernemers aan. Ook zijn ervaring met ‘Den Haag’ is van grote waarde voor onze sectoren.”
werkvloer
Teeven laat zich in zijn nieuwe functie niet alleen leiden door rapporten en statistieken, maar gaat ook echt het land in. Hij voert gesprekken met chauffeurs en ondernemers en ziet met eigen ogen waar het misgaat. Die aanpak levert hem niet alleen inzicht op, maar ook gezag. Zijn boodschap is helder: het huidige systeem van leerlingen- en zorgvervoer kraakt in zijn voegen. Ouders moeten meer verantwoordelijkheid nemen, overheden moeten bereid zijn tot lange termijn afspraken en vervoerders moeten de ruimte krijgen om hun werk goed en eerlijk te kunnen doen.
Wat begon als een kennismaking met de sector, is voor Teeven uitgegroeid tot een duidelijke missie. Hij wil de voorwaarden creëren voor een systeem waarin efficiëntie en menselijke maat hand in hand gaan. Waarbij het niet alleen draait om vervoer van A naar B, maar ook om waardering en fatsoenlijke voorwaarden voor degenen die dat vervoer mogelijk maken. Na honderd dagen is het duidelijk: Fred Teeven is gekomen om de boel op te schudden.
