De kar fan NMBS is net ferrassend om't it sluten fan loketten ûnderdiel is fan in ynternasjonale trend.
Yn in tiidrek dêr't digitalisearring ûnûntkomber liket, groeie soargen oer de tagonklikheid fan publike tsjinsten foar alle seksjes fan 'e befolking. In resinte ûntwikkeling by de Belgyske spoarwegen, NMBS, dêr't it beslút naam waard om de iepeningstiden fan kaartsjes op bepaalde Brusselske stasjons te beheinen ta allinnich wurkdagen, hat in weach fan krityk oproppen. Dizze maatregel, bedoeld om te reagearjen op de tanimmende trend fan digitale kaartferkeap, hat net allinnich fragen oproppen oer de takomst fan persoanlike tsjinsten yn it iepenbier ferfier, mar ek oer de maatskiplike ynfloed.
NMBS wiist op de sterke taname fan digitale kaartferkeap as rjochtfeardiging foar dit beslút. Neffens harren gegevens keapet hjoed hast njoggentich prosint fan de reizgers harren kaartsjes digitaal of fia kaartautomaat, in flinke taname yn fergeliking mei de situaasje yn 2015, doe't noch sa'n de helte fan de kaartsjes oan de baly kocht waard. Dizze ferskowing wurdt troch NMBS sjoen as in teken fan foarútgong en oanpassing oan 'e hjoeddeistige behoeften fan reizgers.
De krityk út ferskate kanten lûkt lykwols in wichtige soarch út: de berikberens fan it iepenbier ferfier foar elkenien. Ronald Vryweg, direkteur fan it Brussels Aldere Platform, beklammet dat digitalisearring op himsels gjin probleem is, mar warskôget foar it meitsjen fan obstakels dy't partisipaasje yn it maatskiplik libben hinderje. Alderen, minsken yn earmoede en nijkommers dy't de taal net prate, rinne benammen it risiko om útsletten te wurden fan essensjele tsjinsten lykas iepenbier ferfier.
Kees Smilde fan reizgersorganisaasje TreinTramBus wiist op in oar wichtich aspekt fan lokettsjinsten: njonken kaartferkeap biede se ek reisadvys en fergrutsje de sosjale kontrôle binnen stasjons, wat liedt ta in feiliger en útnûgjender omjouwing. It sluten fan loketten, benammen yn it wykein as in protte minsken har dwaande hâlde mei frije tiid, wurdt sjoen as in delgong fan de tsjinstferliening.
As België itselde paad folget as Nederlân en Noarwegen, sille âlderen dan noch mei de trein?
De diskusje oer it sluten fan loketten yn Brussel reflektearret in breder debat oer hoe't publike tsjinsten yn it digitale tiidrek evoluearje moatte. Wylst technologyske foarútgong mooglikheden foar effisjinsjeferbetteringen en gemak foar in protte brûkers jouwe, is it essinsjeel dat dizze ûntjouwings net ten koste geane fan tagonklikens en ynklusiviteit. It konsept fan in leeftydsfreonlike stêd, lykas foarsteld troch de Wrâldsûnensorganisaasje, beklammet it belang fan in ynklusive oanpak dy't rekken hâldt mei de behoeften fan alle leeftydsgroepen.
De kwestje fan sluten fan counter-closures yn Brussel tsjinnet as in oantinken oan it belang fan in lykwichtige oanpak foar it útfieren fan digitale ynnovaasjes, rekken hâldend mei de behoeften en beheiningen fan alle brûkers. It garandearjen fan tagonklikens foar iepenbiere tsjinsten, ynklusyf iepenbier ferfier, is krúsjaal foar it befoarderjen fan gelikense kânsen en de partisipaasje fan elkenien yn it maatskiplik libben.
