Ultimatum fan Arriva ferrûn, noch gjin oplossing foar te folle wurkdruk.
Yn it hert fan Twente wurdt lûdop roppen ta feroaring. Bussjauffeurs fan Arriva, frustrearre troch wat se as ûnhâldbere wurkomstannichheden fine, hawwe besletten yn aksje te kommen. Tiisdei 12 maart fan 9 oant 00 oere hâlde se harren wurk stil en sammelje se foar in iepenbiere aksje op it stasjon yn Enschede. Dizze aksje markearret in krúsjaal momint yn har striid tsjin 'e ekstreme wurkdruk dy't har elke dei lêst.
De sitewaasje yn Twente is symptoom fan in bredere krisis binnen it Nederlânsk streekferfier, dêr't meiwurkers al langere tiid kamp hawwe mei tanimmende wurkdruk, mei troch oernames en oanpassingen yn de sektor. De oername fan ferfiertaken fan Keolis troch Arriva hat de situaasje yn Twente spesifyk skerper makke. Marijn van der Gaag, direkteur fan FNV Streektransport, leit de krityske punten út: “Der moatte better ôfspraken makke wurde oer ryd- en rêsttiden. Bestjoerders moatte ûnder oare in pauze fan 30 minuten nimme kinne. Mei de strakke skema’s dy’t der no binne, hawwe bestjoerders amper tiid om te iten, nei it húske te gean of de skonken te strekken.”
It fakbûn FNV hat Arriva in ultimatum steld en easke dat der maatregels komme om de wurkdruk te ferminderjen. Dit ultimatum is no ferrûn sûnder dat in oplossing berikt is. “Dit is ús earste stakingsdei”, beklammet Van der Gaag. “Wy hawwe Arriva dúdlik makke dat der wat dien wurde moat. Oant no ta is gjin oplossing ûntstien."
Arriva Twente hat mear as 400 meiwurkers, wêrfan in protte de needsaak foar aksje ûnderskriuwe. By de fakbûnsleden is in grutte aksjereewilligens en mear stakingen kinne net útsletten wurde as Arriva net mei in befredigjende oplossing komt. “De meiwurkers wolle graach dat Arriva mei in oplossing komt foar de te hege wurkdruk. As dat net bart, slút ik mear stakingen grif net út", leit Van der Gaag út.
De FNV pleitet foar it respektearjen fan de âlde ryd- en rêsttiden sa't dy ek by Keolis jilde, om de wurkdruk op in akseptabel nivo te bringen. Dat soe net allinnich de sjauffeurs profitearje, mar úteinlik ek de reizgers, om't sjauffeurs har wurk better folhâlde kinne.
Dizze situaasje yn Twente is in wichtige testcase foar de takomst fan Wurkomstannichheden binnen it Nederlânsk iepenbier ferfier. It lit sjen dat arbeiders ree binne om op te kommen foar har rjochten en markeart de needsaak foar dialooch en kompromis tusken arbeiders en wurkjouwers yn dizze sektor.
