Finansowanie pozostaje trudną kwestią. Chociaż fundusze europejskie, takie jak Społeczny Fundusz Klimatyczny, mogą odegrać pewną rolę, Isabelle Vandoorne z DG MOVE podkreśliła, że partnerstwa publiczno-prywatne będą miały zasadnicze znaczenie dla przyszłego rozwoju inicjatyw związanych z korzystaniem z rowerów.
Paryż i Antwerpia przewodzą niedawno przeprowadzonemu przez Cycling Industries Europe (CIE) innowacyjnemu badaniu porównawczemu dotyczącemu systemów rowerów publicznych w 148 miastach europejskich. Przyjmując za punkt odniesienia liczbę codziennych przejazdów na 1.000 mieszkańców, oba miasta przodują w Europie. Badanie zatytułowane „Wspólne ambicje” jest pierwszym tego rodzaju i pokazuje, że istnieje ogromny potencjał rozwoju systemów rowerów publicznych w wielu miastach europejskich.
CIE zebrało dane z miast, które według Komisji Europejskiej przodują w przejściu na mobilność miejską. Obejmuje to 100 miast uczestniczących w unijnej misji miast neutralnych dla klimatu oraz 48 największych węzłów miejskich w transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T). Łącznie te 148 miast reprezentuje dwie trzecie populacji 400 miast TEN-T. Miasta te otrzymują również ukierunkowane fundusze od UE i państw członkowskich na ulepszenie swoich systemów mobilności.
Z badań CIE pokazuje dużą nierówność pomiędzy miastami, które osiągają dobre wyniki, a tzw. „spóźnionymi”. Podczas gdy pięć największych miast – Paryż, Bordeaux, Antwerpia, Tuluza i Lyon – odnotowuje średnio 19 lub więcej przejazdów rowerem na 1.000 mieszkańców, wiele innych miast pozostaje daleko w tyle, głównie ze względu na brak infrastruktury do wypożyczania rowerów. Około 3,3 miliona mieszkańców miast w Europie nie ma obecnie dostępu do usługi wypożyczania rowerów. Gdyby jednak miasta z niższymi wynikami poszły za przykładem Paryża i Antwerpii, doprowadziłoby to do 1,7 miliona dodatkowych podróży rowerowych dziennie w Europie, czyli około 600 milionów rocznie.
Według szacunków CIE osiągnięcie poziomu wydajności takich miast jak Paryż i Antwerpia wymagałoby dodatkowej floty składającej się z 200.000 423.000 wspólnych rowerów w Europie. Oznaczałoby to, że łączna liczba rowerów w miastach objętych badaniem wyniesie XNUMX XNUMX.
Furgonetka Isabelle Vandoorne DG RUCH mówił podczas niedawnego webinaru zorganizowanego przez CIE na temat potrzeby dywersyfikacji finansowania. Podkreśliła, że aby w pełni wykorzystać potencjał rowerów publicznych, potrzebne są zarówno inwestycje prywatne, jak i finansowanie publiczne. Chociaż niektóre państwa członkowskie wykorzystały fundusze naprawcze do wspierania projektów rowerowych, potrzebne są partnerstwa publiczno-prywatne, aby naprawdę uruchomić inicjatywy dotyczące wspólnego korzystania z rowerów.
Według CIE istnieje ogromny potencjał upowszechnienia się rowerów publicznych w miastach europejskich. Oprócz korzyści zdrowotnych i bezpieczniejszych ulic dla mieszkańców, miasta mogą również osiągnąć znaczną redukcję emisji gazów cieplarnianych. Gdyby inne miasta europejskie poszły za przykładem czołowych miast, CIE szacuje, że co roku można by zaoszczędzić 2 250.000 ton emisji CO2.
