Samorządy lokalne i krajowe wraz z sektorem prywatnym stoją przed wyzwaniem nadążania za szybkimi zmianami w mobilności elektrycznej.
Podczas Krajowej Konferencji na temat Zrównoważonej Mobilności w Utrechcie różne zainteresowane strony podpisały odnowioną umowę o współpracy, która nadaje ton przyszłości transportu elektrycznego w Holandii. Sekretarz stanu ds. infrastruktury i gospodarki wodnej Vivianne Heijnen, zastępcy, radni i operatorzy sieci zatwierdzili przedłużenie Krajowego programu na rzecz infrastruktury ładowania (NAL) do 2030 r. Pakt pojawia się w krytycznym momencie, ponieważ Holandia ambitnie dąży do ograniczenia emisji sektora swobodnej mobilności do 2050 r. .
Kompleksowa umowa pod patronatem NAL ma na celu utworzenie ogólnopolskiej sieci stacji ładowania wszystkich rodzajów elektrycznych środków transportu. A to nie jest łatwe. Oprócz elektrycznych samochodów osobowych istnieją samochody dostawcze, ciężarówki, autobusy, maszyny budowlane, a nawet statki śródlądowe, które muszą przejść na napęd elektryczny. Jak wskazała Vivianne Heijnen: „W nadchodzących latach dodanych zostanie coraz więcej elektrycznych ciężarówek; do 2030 r. dziesięć procent będzie jeździć na napędzie elektrycznym. Dlatego niezbędna jest wystarczająca infrastruktura do ładowania. Co więcej, europejskie regulacje w tym zakresie wejdą w życie w 2024 roku.”
Dzięki odnowionej umowie wszystkie zaangażowane strony zamierzają sprawić, aby ładowanie pojazdu elektrycznego było tak samo dostępne, jak ładowanie smartfona. Wstępne dane pokazują, że Holandia realizuje harmonogram. Według Gerbena Jana Gerbrandy’ego, przewodniczącego NAL, do 1 września 2023 r. będzie prawie 590.000 tys. punktów ładowania, w tym 442.000 tys. domowych punktów ładowania i 4.500 półpublicznych punktów szybkiego ładowania.
Podejście jest podzielone na sześć regionów współpracy NAL, w których łączą siły prowincje, gminy i operatorzy sieci. Obejmuje to szczegółowe plany instalacji punktów ładowania i określenia wymaganej wydajności energii elektrycznej. Eva Oosters, radna Utrechtu i przedstawicielka administracyjna NAL G4, podkreśliła, że czyste powietrze i bezemisyjna mobilność idą w parze. „Jako Utrecht i G4 jesteśmy zadowoleni ze współpracy do 2030 roku. To pozwala nam realizować nasze ambicje w zakresie bezemisyjnej logistyki miejskiej”.
Jak zauważył Gerben Jan Gerbrandy: „Współpraca polityczno-administracyjna ze wszystkimi zaangażowanymi stronami jest kluczowa, aby móc podjąć dalsze niezbędne kroki”.
Ta nowa umowa o współpracy jasno pokazuje, że Holandia nie tylko poważnie podchodzi do przejścia na mobilność elektryczną, ale jest również przygotowana do współpracy nad solidną infrastrukturą, która to umożliwia. To ważny krok w kierunku bardziej zrównoważonej przyszłości, ale prawdziwym kamieniem probierczym będzie to, jak szybko i skutecznie te plany przełożą się na wymierne rezultaty.
Transport autobusowy w Holandii
Podpisy podpisano także w ramach umowy ramowej na rzecz bezemisyjnego transportu autokarowego. Bertho Eckhardt, prezes Bus Transport Holland, towarzyszył Sekretarz Stanu Vivianne Heijnen i radnym Utrechtu, Hagi, Amsterdamu i Eindhoven, a także dyrektorowi RAI Olafowi de Bruijnowi, aby ratyfikować to historyczne porozumienie.
Cel jest ambitny, ale krystalicznie jasny: cały sektor autokarów musi do 2030 r. stać się bezemisyjny. Jest to szczególnie istotne w przypadku miast, które już posiadają lub planują utworzenie strefy zeroemisyjnej. Droga do tej zielonej transformacji będzie wybrukowana szeregiem działań, w tym programem dotacji, który rozpocznie się wiosną 2024 r., oraz oceną w 2025 r. mającą na celu sprawdzenie wykonalności celów.
Eckhardt podkreślił jednak, że sektor nadal boryka się z poważnymi przeszkodami. Firmy z sektora autokarów poważnie ucierpiały podczas kryzysu koronowego i musiały skorzystać ze swoich rezerw finansowych. W tym kontekście inwestycje w nowe, czyste technologie nie są oczywiste. „Program dotacji stanowiący część umowy ma zatem kluczowe znaczenie” – mówi Eckhardt.
Wyzwania stojące przed sektorem autokarów z pewnością nie są minimalne i niniejsze ramy umowy to uwzględniają. Zapewnia nie tylko zachęty finansowe, ale także strukturę ciągłej oceny. Umożliwia to podjęcie działań w odpowiednim czasie, jeżeli cele na rok 2030 okażą się nierealne. To porozumienie symbolizuje jednak przede wszystkim uznanie wszystkich zaangażowanych stron, że czas na pochopne działania dobiegł końca. Zegar tyka i jeśli sektor chce osiągnąć swoje cele klimatyczne, wszyscy muszą się z tym zgodzić. I ta wiadomość ma teraz oficjalną pieczęć.
o NAL
De Krajowy program dotyczący infrastruktury ładowania (NAL) to wieloletni program polityczny wynikający z Porozumienia klimatycznego z 2019 r. W regionach NAL prowincje, gminy i operatorzy sieci współpracują, aby stworzyć ogólnokrajową, niezawodną i przyszłościową sieć ładowania. Łącznie istnieje sześć regionów współpracy NAL: Holandia Północna (prowincje Groningen, Fryslân i Drenthe), Holandia Wschodnia (prowincje Geldria i Overijssel), Holandia Południowa (prowincje Limburgia, Brabancja Północna), Holandia Południowo-Zachodnia (prowincje Południowa Holandia i Zeeland), północno-zachodniej Holandii (MRA-Electric – Flevoland, Holandia Północna i Utrecht) oraz G4 (współpraca czterech głównych miast). Współpracujący operatorzy sieci to: Stedin, Alliander, Enexis, Juva, Coteq, Rendo.
