Przez lata taksówkarze w gminie otrzymywali mandaty za jazdę po drogach, po których w założeniu nie byli dopuszczeni.
Obecnie okazuje się, że założenia te, wzmocnione błędną komunikacją z gminą, były nieuzasadnione. Dotyczy to szczególnie Waalkade i części Griftdijk, która jest uważana za zamkniętą w godzinach szczytu. Niedawno wyszło na jaw, że taksówkarze rzeczywiście mieli prawo korzystać z tych tras, co stanowi zaskakujący zwrot w długotrwałych relacjach między branżą taksówkarską a miejskimi regulacjami ruchu drogowego.
Sprawa wyszła na jaw po poniedziałkowej sesji rady gminy oświadczenie dla Gelderlandczyka potwierdziło, że taksówkarze mogą jeździć zarówno po Waalkade, jak i Griftdijk. To stwierdzenie było szokiem dla wielu taksówkarzy, którzy w poprzednich latach płacili mandaty za jazdę w tych lokalizacjach. Źródłem tego zamieszania wydaje się być usterka techniczna systemów kontroli ruchu drogowego. Zdaniem władz problemy z kamerami odczytującymi tablice rejestracyjne, pogłębiane przez pewne warunki pogodowe, oznaczały, że system nie był w stanie dokładnie określić, czy pojazd to taksówka. Rodzi to pytania o słuszność kar, ponieważ logika podpowiada, że w przypadku nierozpoznania tablicy rejestracyjnej nałożenie mandatu budzi wątpliwości.
Zgodnie z Zasadami polityki zwolnień obowiązującymi w gminie Nijmegen osoba ubiegająca się o takie zwolnienie musi posiadać zezwolenie na taksówkę wydane przez Ministerstwo Infrastruktury i Środowiska. Uwydatnia to wymogi formalne nakładane na usługi taksówkarskie, co dodatkowo komplikuje kwestię kar. Zasady postępowania i warunki określone w art. 2 ust. 6 zasad polisy mają kluczowe znaczenie przy przyznawaniu tych zwolnień.
Incydent ten wywołał frustrację wśród taksówkarzy, którzy uważają, że zostali niesprawiedliwie ukarani i obecnie domagają się odszkodowania za lata płacenia kar pieniężnych pod fałszywym pretekstem. W dokumencie miejskim „Zrzeczenia się zasad polityki” stwierdza, że kierowcy rzeczywiście mogą otrzymać zwolnienie z jazdy na Waalkade, a pod pewnymi warunkami także na Griftdijk. Dokument ten rzuca światło na fakt, że mógł istnieć długotrwały proces umożliwiający taksówkarzom legalne korzystanie z tych dróg, co rodzi pytanie, dlaczego informacje te nie zostały skutecznie przekazane zainteresowanym kierowcom wcześniej.
Sytuacja uwydatnia szerszy problem w zakresie egzekwowania prawa ruchu drogowego i komunikacji miejskiej. Podkreśla potrzebę jasnych wytycznych i przejrzystego dialogu między gminą a kierowcami zawodowymi, aby zapobiec nieporozumieniom w przyszłości. Ponadto ilustruje wpływ ograniczeń technologicznych na egzekwowanie przepisów ruchu drogowego i to, jak mogą one prowadzić do nieuzasadnionych kar.
