Zarówno Marijnissen, jak i program partii przewidują politykę zakorzenioną w doświadczeniach i potrzebach codziennych ludzi, a nie ograniczającą się do korytarzy władzy.
Lilian Marijnissen ucieleśnia radykalną wizję SP przedstawioną w jej niedawnym manifeście wyborczym „Teraz ludzie”. Inspirując się lokalnymi działaniami i aktywizmem społecznym, angażuje się w radykalną demokratyzację społeczeństwa i redystrybucję władzy gospodarczej.
Publikując swój program wyborczy zatytułowany „Teraz ludzie”, Partia Socjalistyczna (SP) zajęła zdecydowaną pozycję przed zbliżającymi się wyborami do Izby Reprezentantów. Program jest przełomowy i prowokacyjny, a jego głównym tematem jest idea „radykalnej demokratyzacji społeczeństwa”. Wyraźny atak na to, co partia postrzega jako elitę i politykę faworyzującą bogatych kosztem klasy robotniczej.
Co ciekawe, SP zdecydowała się nie zlecać w tym roku kalkulacji swojego programu wyborczego Centralnemu Biuru Planowania (CPB). Zamiast tego składają jasne oświadczenie polityczne, stwierdzając, że nie wierzą w modele CPB. To burzy schematy i rodzi pytanie, czy jest to zaleta – poprzez zwrócenie uwagi na odmienne podejście do ekonomii i polityki – czy też wada, ponieważ niektórym wyborcom może brakować rygorystycznej, niezależnej analizy, jaką mogą zapewnić obliczenia.
Partia ma ambitne plany dotyczące pracy, proponując podwyżkę płacy minimalnej do 16 euro za godzinę. W czasach, gdy kierowcy i dostawcy paczek coraz częściej wypowiadają się na temat niskich wynagrodzeń i niepewnych warunków pracy, propozycja ta może mieć znaczący wpływ na te grupy zawodowe. Koncentrowanie się na podnoszeniu płac podkreśla tradycyjną rolę SP jako obrońcy praw pracowniczych.
Program podejmuje również znaczące kroki w kierunku postępowej polityki klimatycznej. Istnieje wyraźny dystans do środków obciążających gospodarstwa domowe i MŚP w zakresie wysiłków klimatycznych. Zamiast podatku lotniczego dla okazjonalnych urlopowiczów SP proponuje „podatek od osób często podróżujących” skierowany do osób często podróżujących służbowo. Wydaje się, że podejście to ma na celu znalezienie równowagi między niezbędnymi działaniami klimatycznymi a sprawiedliwością gospodarczą.
Choć plany partii są dalekosiężne, czas pokaże, w jakim stopniu uda się je zrealizować, zwłaszcza bez obiektywnego testu niezależnej kalkulacji CPB.
Transport to kolejny sektor, któremu poświęca się szczególną uwagę. Koncepcja transportu publicznego ulega gruntownej rewizji, z większą rolą województw i możliwością tworzenia własnych firm transportowych, nawet na obszarach wiejskich. Partia chce obniżyć koszty transportu publicznego poprzez zniesienie podatku VAT i działa na rzecz bezpłatnego transportu publicznego. Godną uwagi obietnicą jest natychmiastowe udostępnienie transportu miejskiego i regionalnego osobom starszym, dzieciom i osobom niepełnosprawnym.
Według SP jazda nie powinna stać się droższa, ale czystsza. Wydaje się, że jest to zgodne z ich ogólną strategią mającą na celu oszczędzenie gospodarstwom domowym i MŚP kosztów zazieleniania. Partia opowiada się za samochodami bezemisyjnymi najpóźniej od 2035 r., ale wypowiada się przeciwko opłatom drogowym.
Jeśli chodzi o kolej, partia dąży do centralizacji zarządzania poprzez połączenie ProRail i kolei holenderskich w jedno publiczne przedsiębiorstwo kolejowe. Celem jest pobudzenie transportu pasażerskiego koleją i zwiększenie jego efektywności. Ponadto celem jest zwiększenie liczby międzynarodowych połączeń kolejowych, które mogą nie tylko zapewnić atrakcyjne opcje dla podróżnych, ale mogą również przyczynić się do uczynienia transportu bardziej zrównoważonym.
Wreszcie celem jest ekologizacja lotnictwa poprzez zachęcanie do stosowania nafty syntetycznej i kołowania elektrycznego. Wiąże się to ze zmniejszeniem liczby lotów, co ma na celu zmniejszenie zarówno obciążenia pracowników pracą, jak i niedogodności dla lokalnych mieszkańców. Program nie zezwala na nową rozbudowę infrastruktury lotniczej, np. lotniska Lelystad i nowych tras lotów do Schiphol.
Krótko mówiąc, manifest wyborczy SP obiecuje poważną restrukturyzację różnych aspektów holenderskiego społeczeństwa, od rynku pracy po transport publiczny i politykę klimatyczną. Choć wątpliwe jest, ile z tych propozycji stanie się rzeczywistością, nie można zaprzeczyć, że mogą one zapoczątkować ożywioną debatę na temat przyszłości Holandii.
W krajobrazie politycznym, w którym często dominują stanowiska centrowe, SP plasuje się wyraźnie po lewej stronie spektrum. Widać to chociażby w ich podejściu do zmian klimatycznych i zrównoważonego rozwoju, które nie nakłada ciężaru przede wszystkim na barki indywidualnych obywateli i małych przedsiębiorstw.
Lilian Marijnissen, prezes Grupy ds SP w Izbie Reprezentantów jest kobietą mocno zakorzenioną w aktywizmie i życiu społecznym, co staje się od razu jasne, gdy przyjrzymy się wpływom, które ukształtowały jej karierę polityczną. Marijnissen często mówi o inspiracji, jaką czerpie od ludzi, z którymi prowadzi kampanię – niezależnie od tego, czy są to pracownicy służby zdrowia, czy dzieci ze szkoły specjalnej w jej rodzinnym mieście Oss, której groziło zamknięcie.
To powiązanie ze społecznością lokalną i codziennymi problemami ludzi jest charakterystyczne nie tylko dla niej samej, ale także dla SP jako partii. To właśnie ta podstawowa postawa „robienia z ludźmi” nie tylko łączy ją z podstawowymi wartościami jej partii, ale także współgra z rosnącą częścią holenderskiego społeczeństwa, która czuje się wyobcowana z tradycyjnej polityki.
Historie, którymi opowiada Marijnissen, takie jak wysiłki jej matki na rzecz ochrony miejskiego placu zabaw w Oss, służą jako ilustracja tego, co można osiągnąć wspólnym działaniem. Jest to perspektywa, której często brakuje na arenie politycznej zdominowanej przez partie, które są bardziej skłonne do negocjacji w granicach istniejącego systemu niż do kwestionowania samego systemu. W przeciwieństwie do innych partii, które skupiają się głównie na łagodzeniu objawów nierówności społecznych, SP Marijnissena skupia się bardziej na zwalczaniu podstawowych przyczyn.
Przywództwo Marijnissena w SP zostało silnie ukształtowane przez etos aktywizmu społecznego. Jej spojrzenie na politykę jako na coś, co nie powinno być odległe od codziennego życia ludzi, ale raczej ściśle powiązane z ich troskami i ambicjami, stanowi alternatywę dla polityki, która często ma miejsce w wieży z kości słoniowej w Hadze.
Pod tym względem Marijnissen doskonale wpisuje się w SP i jej program wyborczy, które obie chcą radykalnej zmiany w rządzeniu Holandią. Jest uosobieniem filozofii, zgodnie z którą prawdziwa zmiana jest możliwa jedynie dzięki bezpośredniemu wkładowi osób, na które polityka rządu ma największy wpływ. Jej przywództwo i wizja stanowią intrygujący kontrast z krajobrazem politycznym często charakteryzującym się kompromisem i hermetyzacją, a także wysyłają jasny sygnał co do kierunku, w którym ona i jej partia chcą poprowadzić kraj.
Portret Lilian Marijnissen na pierwszej stronie autorstwa Robina de Puy.
