Od przystępności cenowej do zrównoważonego rozwoju: w jaki sposób partie polityczne chcą utrzymać mobilność naszego kraju w nadchodzących latach?
To pilne wezwanie, które brzmi jak dzwonek alarmowy w uszach wszystkich osób zaangażowanych w mobilność w Holandii. Pytanie, czy ten sam dźwięk można usłyszeć także wśród partii politycznych? „Jeśli nic się nie wydarzy, Holandia dosłownie i ekonomicznie się zatrzyma”. Tak twierdzi Marga de Jager, przewodnicząca Mobility Alliance, partnerstwa 25 organizacji z sektora transportu, w tym ANWB, Związku Cyklistów, Schiphol i NS. Sojusz postuluje, aby nowy gabinet inwestował dodatkowe 2–3 miliardy euro rocznie w infrastrukturę transportową.
partie polityczne
Teraz, gdy partie polityczne w swoich programach wyborczych jeszcze bardziej doprecyzowały swoje stanowisko w sprawie mobilności, nadszedł bardziej niż kiedykolwiek czas, aby uznać tę pilną potrzebę i podjąć działania. Lub, jak to ujął De Jager: „W każdym razie upewnijcie się, że to, co zaplanowano, zostanie również wdrożone w nadchodzących latach”. Plany mobilności holenderskich partii politycznych wykazują wyraźny kontrast w wizjach i podejściach. W kraju, w którym mobilność odgrywa kluczową rolę w życiu codziennym, każda z głównych partii w unikalny sposób przedstawia sposób, w jaki chce zreformować ten kluczowy sektor.
Ale jest coś więcej. De Jager zwraca uwagę, że bez odpowiednich inwestycji w mobilność proces zrównoważonego rozwoju również jest zagrożony. Ma to nie tylko konsekwencje ekologiczne, ale także zagraża żywotności gospodarczej kraju. Co więcej, czai się społeczna bomba zegarowa. Jeśli bez interwencji rządu koszty usług mobilności będą nadal rosły, usługi te staną się niedostępne dla dużej grupy ludzi. Czas dla naszej redakcji w okresie poprzedzającym wybory do Izby Reprezentantów na analizę i podsumowanie programów poszczególnych partii.
De VVD stawia na przystępność cenową i efektywność, wspieraną innowacjami technologicznymi. Partia cieszy się zatem popularnością wśród grup średnich i przedsiębiorców. Jednak stanowisko VVD dotyczące obniżenia akcyzy na samochody jest sprzeczne z dążeniem VVD do szybkiego przejścia na napęd elektryczny, co rodzi pytania o spójność ich planów. VVD stara się postrzegać transport publiczny i samochód jako równorzędne opcje, ale ich propozycje nadal wydają się faworyzować samochód.
De PvdA-Zielona lewa przesuwa punkt ciężkości na włączenie społeczne, kładąc nacisk na uczynienie transportu publicznego przystępnym cenowo i dostępnym dla wszystkich. To społecznie skupione podejście brzmi nieźle, ale krytycy zwracają uwagę, że niewiele jest szczegółów na temat sposobu, w jaki partia planuje finansować te plany. Sojusz polityczny zajmuje wyraźnie stanowisko przyjazne środowisku. Koncentrują się na redukcji emisji CO2 poprzez znaczne inwestycje w infrastrukturę rowerową i ekologizację transportu publicznego. Ten zielony program zyskuje poparcie wśród młodszej grupy demograficznej, ale spotyka się również z oporem tych, którzy obawiają się wyższych podatków i kosztów.
D66 stara się znaleźć złoty środek pomiędzy wzrostem gospodarczym a zrównoważonym rozwojem. Koncentrują się na wodorze jako potencjalnym paliwie przyszłości, a jednocześnie chcą modernizować istniejącą sieć transportu publicznego. To wyważone stanowisko może teoretycznie spodobać się szerokiemu elektoratowi, niesie jednak ryzyko niedostatecznego skupienia się na jednym konkretnym obszarze.
mniejsze imprezy
Chociaż główne partie mają własne zdecydowane poglądy na temat mobilności, nie należy pomijać stanowiska mniejszych i wschodzących partii, ponieważ często oferują one nowe i innowacyjne podejścia.
De SP podkreśla bardziej zorientowane na społeczność podejście do mobilności. Koncentrują się na poprawie usług transportu lokalnego i regionalnego, umożliwiając partii zbudowanie silnej bazy wsparcia w mniejszych społecznościach. Jednak brak uwagi na połączeniach krajowych i międzynarodowych może być czynnikiem ograniczającym ich wizję mobilności.
Het CDA dąży do poprawy dostępności w mniej zaludnionych regionach poprzez znaczne inwestycje w ważne linie kolejowe, takie jak linia Dolna Saksonia i linia Lely. Ponadto partia opowiada się za wsparciem finansowym projektów regionalnego transportu publicznego, takich jak połączenie Maaslijn i Zwolle-Munster. W nietypowym posunięciu partia sprzeciwia się podnoszeniu opłat drogowych na obszarach słabo zaludnionych, opowiadając się za wprowadzeniem e-winiety umożliwiającej uzyskanie od zagranicznych kierowców datków na utrzymanie dróg.
Forum Demokracji (FVD) dokonuje na przykład odważnego wyboru, opowiadając się za zniesieniem wielu istniejących przepisów środowiskowych dotyczących mobilności. Partia postrzega te regulacje jako przeszkodę dla wzrostu gospodarczego. Stanowisko to może trafić do grupy wyborców, którzy czują się sfrustrowani tym, co uważają za nadmierną regulację, ale rodzi również pytania dotyczące zrównoważonego rozwoju i długoterminowego wpływu na środowisko.
De Impreza dla zwierząt kładzie duży nacisk na zrównoważony rozwój i pragnie znacznie ograniczyć zużycie paliw kopalnych. Opowiadają się za inwestycjami w alternatywne, bardziej zrównoważone formy transportu, takie jak jazda na rowerze i transport publiczny. Choć taka wizja może spodobać się wyborcom dbającym o środowisko, istnieje ryzyko zniechęcenia innych, którzy boją się zbyt drastycznych zmian w swoim codziennym życiu.
Aby uniknąć tych scenariuszy zagłady, Sojusz na rzecz Mobilności przedstawił szereg konkretnych propozycji. Oprócz przedłużenia linii Północ-Południe i poszerzenia autostrady A4 postuluje się utrzymanie promów, które odgrywają kluczową rolę w transporcie osób drogą wodną. Wszystko to – mówi De Jager – wymaga od nowego rządu nie tylko planów, ale przede wszystkim zdecydowania.
De Unia chrześcijańska postrzega mobilność jako sposób na promowanie spójności społecznej, łączący zarówno społeczności lokalne, jak i cały kraj. Jako środki do osiągnięcia tego celu skupiają się na niezawodnym transporcie publicznym i dobrej infrastrukturze drogowej. Choć podejście to jest mniej kontrowersyjne, brakuje w nim jasnej wizji kwestii środowiskowych.
Pomyśl pragnie uczynić transport publiczny bardziej dostępnym dla osób mniej zamożnych i opowiada się za sprawiedliwszymi cenami. Partia chce także, aby większą uwagę zwrócono na potrzeby transportowe mniejszości i przybyszów. To włączające podejście może spodobać się pewnej niszy, ale wdrożenie i wykonalność finansowa pozostają problemami.
Podsumowując, strony te prezentują szeroką gamę podejść, od deregulacji i wzrostu gospodarczego po włączenie społeczne i zrównoważenie środowiskowe. Podobnie jak większe partie przyciągają swoje własne, specyficzne grupy wyborców, podobnie dzieje się z mniejszymi partiami i nie można ignorować ich wpływu na ogólnokrajową debatę na temat mobilności.
De SGP, często postrzegany jako konserwatywny i tradycyjny, ma zaskakująco pragmatyczne podejście do mobilności. Opowiadają się za dobrze utrzymaną infrastrukturą drogową, ale chcą też inwestować w nowe technologie poprawiające płynność ruchu. W ten sposób partia stara się znaleźć równowagę pomiędzy nowoczesnością a tradycją.
W miarę zbliżania się wyborów coraz ważniejsze staje się rozważenie tych różnorodnych poglądów i rozważenie, które z nich są najbardziej spójne i mają zastosowanie na poziomie krajowym. Choć uwaga często skupia się na większych i lepiej znanych partiach, mniejsze partie również przyczyniają się do wszechstronności debaty na temat mobilności. Niektóre przykłady to SGP, 50Plus i BIJ1.
JA21, stosunkowo nowy gracz, ma liberalne koncepcje gospodarcze, które zachęcają do prywatnej przedsiębiorczości w sektorze mobilności. Chcą bardziej otworzyć rynek i zmniejszyć bariery biurokratyczne, co ich zdaniem doprowadzi do większej innowacyjności i wydajności.
50Plus podkreśla poprawę mobilności osób starszych. Dotyczy to nie tylko transportu publicznego, ale także specjalnych usług i udogodnień dla seniorów, takich jak lokalne autobusy i taksówki dla osób starszych. W starzejącym się społeczeństwie skupienie się na osobach starszych może być ważnym czynnikiem.
AT1 koncentruje się na tworzeniu bardziej włączającego społeczeństwa, co znajduje odzwierciedlenie w ich poglądach na temat mobilności. Partia dąży do zapewnienia każdemu niedrogiego i dostępnego transportu, ze szczególnym uwzględnieniem grup bezbronnych. Dzięki temu BIJ1 chce zmniejszyć lukę w mobilności, która często jest widoczna w zróżnicowanych i nierównych społeczeństwach.
Krótko mówiąc, mniejsze partie podkreślają aspekty debaty na temat mobilności, które czasami są pomijane przez większe partie. Poruszają takie tematy, jak inkluzywność, starzenie się i wydajność, dodając kolejny poziom złożoności do dyskusji. W okresie poprzedzającym wybory nierozsądne byłoby ignorowanie tych partii i ich wyjątkowego podejścia.
